Sheri Whitefeather

Sięgnęłam po książkę, ponieważ szukałam romansów z Indianinem/Metysem. Dobrze, że nie była to pierwsza książka z tego tytułu po jaką sięgnęłam w moim życiu, ponieważ możliwe, że zraziłabym się do tego. Sama fabuła jest dobra, ale poprowadzona źle. Zbyt szybko działa się akcja, od sceny do sceny. Od jednego zdania do drugiego. Pikantne sceny, krótkie i płytkie. Jak historia dla grzecznych dziewczynek. Relacje między nimi, infantylne. Niby od nieznajomego po przyjaźń, aż do miłości, ale jednak przez źle poprowadzony czas w fabule, czytało się to źle i zwyczajnie w to nie wierzę. Postacie, ciekawe, ale przez źle rozpisaną fabułę, płytkie. Cała historia tych rodzin sprawiała, że czytałam z poczuciem, że coś mnie ominęło i że czytam któryś tom z kolei, nie znając pozostałych. Nie wiem czy to ma jakąś dłuższą historię, czy jest saga lub seria czy coś, ale jeżeli miała to być jednorazowa tomówka, to wyszło to słabo. Historia kelnerki w tym tomie, ni to w ząb, ni to w oko. Po co to? Z pozytywnych rzeczy to, to, że pióro autorki jest lekkie, przyjemne, przez co szybko się czyta. Format książki bardzo mi odpowiadał, taki kieszonkowy. Lekka, nieangażująca lektura dosłownie na jeden wieczór. Ja musiałam przeczytać w trzy. Za pierwszym razem odsunęłam od siebie tą książkę kiedy przeczytałam o snach. Poczułam wtedy zażenowanie. Lektura ni to grzeje, ni to ziębi.