Sabine miała niespełna 7 lat, gdy razem z rodzicami i dwójką rodzeństwa zamieszkała w Nowej Gwinei, wśród członków plemienia Fayu.

Z dala od zachodniej cywilizacji, nie niepokojeni przez białych ludzi, wśród nieskażonej przyrody, żyli sobie mężczyźni, kobiety i dzieci. Brzmi jak idylla, prawda? Niestety idyllą nie było, a lud Fayu powoli wymierał. Rozproszone plemiona toczyły ze sobą nieustanną wojnę, obowiązywało prawo „krwawej zemsty”, dzieci nie potrafiły się bawic ani śmiac, a czas spędzały przytulone do rodziców lub do drzew-pełne lęku, bo przecież w każdej chwili mogła je dosięgnąc strzała wroga.

Rodzice Sabine-niemieccy naukowcy i misjonarze zdecydowali się zamieszkac wśród wojowników Fayu i własnym przykładem pokazac im czym jest miłośc, szacunek i wybaczenie. Wiele lat zajęło im doprowadzenie do pogodzenia zwaśnionych stron, z czasem zostali całkowicie przyjęci do wspólnoty, przestano ich okradac, doceniono pomoc w codziennym życiu, leczeniu chorych i nauczaniu dzieci. Na pewno obecnośc Sabine, jej siostry i brata pomogła ludowi Fayu zaakceptowac tych dziwnych białych ludzi, którzy wymieniali podarki na różne małe zwierzątka a później wypuszczali je na wolnośc.

Można dyskutowac o tym czy biali powinni w ogóle ingerowac w życie ludu żyjącego przez setki lat tak samo-w tym wypadku wierzę, ze ojciec Sabine robił wszystko, by nie narzucac zwyczajów białych ludzi, a mieszkając z żoną i trójką ruchliwych, żądnych przygód dzieci we wspólnocie plemiennej, potrafił pokazac, że można życ inaczej, szanowac się, dogadywac a strzelanie z łuku do żony, która nie spełnia od razu życzeń męża to nienajlepszy pomysł. Gdy rodzina Kuegler zamieszkała w dżungli śmiertelnośc wśród dzieci dochodzila do 70 %, a średnia życia wynosiła 35 lat.

Teraz Fayu są spokojnym, odradzającym się plemieniem, ich liczebnośc wzrasta a średnia życia doszła do 50 lat.

Autorka w książce „Dziecko dżungli” opisuje szok jaki przeżyła po powrocie do Niemiec i zwierza się ze swych problemów egzystencjalnych. Opowiada o tym, ze nadal nie potrafi określic do którego świata przynależy, gdzie jest jej prawdziwy dom. Czy wsród prostego ludu, któremu zawdzięcza szczęśliwe dzieciństwo, czy w zachodnim, dostatnim społeczeństwie. Wspomina przyjaciół z plemienia Fayu, którzy nigdy nie pytają jej jak mieszka, jaki ma status społeczny czy materialny, ale troszczą się o to „Jak sie czuje Sabine, czy jej serce jest szczęśliwe”

Piękna książka, polecam
http://ulica-czytankowa.blog.pl/2014/10/19/muzeum-lotnictwa-w-krakowie/

Sabine miała niespełna 7 lat, gdy razem z rodzicami i dwójką rodzeństwa zamieszkała w Nowej Gwinei, wśród członków plemienia Fayu.

Z dala od zachodniej cywilizacji, nie niepokojeni przez białych ludzi, wśród nieskażonej przyrody, żyli sobie mężczyźni, kobiety i dzieci. Brzmi jak idylla, prawda? Niestety idyllą nie było, a lud Fayu powoli wymierał. Rozproszone plemiona...