Początek, a raczej pierwszych stron wydaje się normalne. No historia pewnego lokalu. A tu nagle: szok. Rankin wysadza świętą skrzynią "Latającego Łabędzia" i tak napędza akcję. Już po 20 kartach jesteśmy zszokowani. Absurd, absurd. Aż chce się krzyczeć na cały świat: "Co to za absurd?" W takim nastroju książka przykleja nam się do rąk i nie chce się odkleić.
Główny bohater, Russell to przecięty, przemiły typ, który nigdy nie robi nikomu problemu i nigdy nic mu się nie przydarza. Nie jest wstanę wnieść skargi, jeśli ktoś go zapisze na zajęcia, których nie wybrał. Chodzi na nie, ba, nawet potrafi za nie płacić. Pracuje w miejscu z dziwactwami i z dziwnymi ludźmi. Jest sprzedawcą dziwacznych rekwizytów do filmów. Nagle jego passa na nudne i spokojne życie się łamie. Wszystko zaczyna się od historii o "Latającym Łabędziu", którą sprawdza. Na tyłach knajpy spotyka Hitlera, zakochuje się w barmance-striptizerce i wkręca się w między wymiarowe sprawy. Trach, już koniec Rankin łapie nas w pułapkę totalnego absurdu, może nawet chwilami wspomina nam się Prachett, ale to inny rodzaj zabawy z czytelnikiem.
Hitler, znikająca knajpa, święta skrzynia. Dość? O nie, mamy jeszcze podróże w przyszłość, SSmanów i wysoko zaawansowaną, wojskową technologię niemiecką z czasów II wojny światowej. Wątek miłosny także znajdziemy. Ciekawe jest to, że w tej książce pojawia się nazwisko autora, nie zapomina o sobie, jako bohaterze powieści, nawet jeśli tylko przemknie.
Ale... Jakby się zastanowić i zdjąć powłokę tego dobijającego absurdu, czy Rankin nie ma racji? Czy ten mega rozwój nie sprawia, że nakładamy powłokę, rozpadamy się w pył? Czy będziemy ludźmi, których będzie można całych wymienić? Usta, oczy, ręce. A jeśli tak, to czy jak będziemy się tak rozbierać i rozbierać, wysysać - czy może nic nie zostać? I tylko nasze małe usta, gdzieś w worku na odpadki medyczne szepną: "Pomóż mi..."
Naprawdę fajna powieść, zabawna, łamiąca nasze przyzwyczajenia.

Początek, a raczej pierwszych stron wydaje się normalne. No historia pewnego lokalu. A tu nagle: szok. Rankin wysadza świętą skrzynią "Latającego Łabędzia" i tak napędza akcję. Już po 20 kartach jesteśmy zszokowani. Absurd, absurd. Aż chce się krzyczeć na cały świat: "Co to za absurd?" W takim nastroju książka przykleja nam się do rąk i nie chce się odkleić.
Główny bohater,...