No niestety, wielkie rozczarowanie. Oczekiwania miałam spore - raz, że nieznany epizod tuż po wyzwoleniu w postaci szwedzkiej pomocy dla ofiar obozów koncentracyjnych, dwa - i to najważniejsze - próba opisania losów osób, które obóz przeżyły, niejako sprawdzenie w jaki sposób da sie żyć dalej. Właściwie - samograj. Natomiast na poziomie wykonawczym zupełna porażka - nic się w tej książce nie klei. Nawet na poziomie redakcyjnym i, niestety, tłumaczenia (przepraszam bardzo, ale nie ma czegoś takiego jak leukemia, jest białaczka). Dopiero powtórne przeczytanie spisu treści pozwoliło mi zrozumieć podział tych historii (czyli bohaterów do których udało się autorce dotrzeć, do których dotrzeć jej się nie udało, których znalazła za późno). Poza tym takie kwiatki jak "dziewczyny jadły trawę i dzikie kwiaty. Same też były jak dzikie" mimo, że całość pisana jest w sposób raczej niepoetycki i chłodny. Można przy odrobinie dobrej woli wyłuskać tu kilka spójnych i poruszających historii, jak opowieść Zdenki Fantlovej, ale ich siła tkwi właśnie w dłuższej narracji, a nie poszarpanych wg nie bardzo wiadomo jakiego klucza fragmentów ankiety będącej punktem wyjścia dla całej książki i kawałków życiorysów. Pozostałam w poczuciu, że wolę chyba historie obozowe pisane przez pryzmat jednej postaci, ale to poczucie bierze się raczej z braku spójności w przestawianych historiach.

No niestety, wielkie rozczarowanie. Oczekiwania miałam spore - raz, że nieznany epizod tuż po wyzwoleniu w postaci szwedzkiej pomocy dla ofiar obozów koncentracyjnych, dwa - i to najważniejsze - próba opisania losów osób, które obóz przeżyły, niejako sprawdzenie w jaki sposób da sie żyć dalej. Właściwie - samograj. Natomiast na poziomie wykonawczym zupełna porażka - nic się...