'Symfonia pastoralna' to niepozorna książeczka, opisująca losy niewidomej sieroty, przygarniętej przez pastora i jego rodzinę. czyta się ją szybko i bez większego zaangażowania emocjonalnego, ale pod warstwą obyczajowej fabuły kryje się coś więcej. jeśli o mnie chodzi, książka po lekturze, gdy zaczęłam się nad nią zastanawiać, budziła więcej emocji niż w trakcie; rzadko mi się to zdarza. :)

pastor, przygarniając dziewczynkę, która nie zna nawet własnego imienia, kieruje się odruchem serca i tym, co nakazuje mu wiara. wprowadza ją do przepełnionego domu, angażując do pomocy wielkoduszną żonę [wspaniale napisana postać! ile w jej milczeniu i akceptacji było żalu, mądrości i bystrego spojrzenia na całą sytuację!] i obierając za cel wychowanie jej w duchu wiary. opisuje jej świat taki, jaki powinien być: dobry, piękny, pełen radości. lekceważy to, że, nawet niewidoma, ma ona własny rozum i potrafi czuć, ma niezwykłą intuicję i uczy się świata też na własną rękę. zaczyna też żyć na własną rękę, wymykając się jego kontroli. punktem zwrotnym w książce jest operacja, po której odzyskuje wzrok i może zweryfikować to, co mówiono jej o świecie i ludziach z tym, co dostrzega. i, jak każde zderzenie z rzeczywistością po przebiciu bańki mydlanej, jest to doświadczenie bolesne i, o ironio!, otwierające oczy.

książka, ze swoim tragicznym końcem, budzi wiele refleksji. autor wykorzystał motyw mentor/przewodnik duchowy - uczeń w sposób dosyć ryzykowny, ale uważam, że to się opłaciło. na ile można narzucać komuś swój sposób postrzegania świata? gdzie kończy się uczenie, a zaczyna manipulacja? czy opłaca się przedstawiać zakrzywiony obraz świata? w jakim stopniu możemy kontrolować drugą osobę? odpowiedź wydaje się prosta, a jednak pastor pobłądził: on i jego wiara ponieśli klęskę, popełniając wiele błędów na rzecz... pewnego egoizmu, marzycielstwa, zapatrzenia. można o tym rozmyślać bez końca i jest to największy plus tej książki.

'Symfonia pastoralna' to niepozorna książeczka, opisująca losy niewidomej sieroty, przygarniętej przez pastora i jego rodzinę. czyta się ją szybko i bez większego zaangażowania emocjonalnego, ale pod warstwą obyczajowej fabuły kryje się coś więcej. jeśli o mnie chodzi, książka po lekturze, gdy zaczęłam się nad nią zastanawiać, budziła więcej emocji niż w trakcie; rzadko mi...