Absolutnie fenomenalna. O ile Pamiętnik Plastusia był dla mnie w porządku, tak w przygodach się zakochałam! Piękny ukłon w stronę prawdziwej, polskiej wsi. cudowne, klimatyczne opisy przetykane przygodami Plastusia. Od razu przypomniały mi się najlepsze chwile z mojego dzieciństwa. Z pewnością planuję czytać to swojemu synowi gdy podrośnie.

Absolutnie fenomenalna. O ile Pamiętnik Plastusia był dla mnie w porządku, tak w przygodach się zakochałam! Piękny ukłon w stronę prawdziwej, polskiej wsi. cudowne, klimatyczne opisy przetykane przygodami Plastusia. Od razu przypomniały mi się najlepsze chwile z mojego dzieciństwa. Z pewnością planuję czytać to swojemu synowi gdy podrośnie.

Dzieci zachwycone Plastusiem, druga część wg mnie lepsza od pierwszej. Plastuś przedstawia swe przygody na wsi, barwnie opisując przyrodę, rymując. Warto sięgnąć by choć na chwilę oderwały się od zabawy i poznały czasy, w których dzieciom wystarczył kogel mogel od święta zamiast sterty słodyczy...

Dzieci zachwycone Plastusiem, druga część wg mnie lepsza od pierwszej. Plastuś przedstawia swe przygody na wsi, barwnie opisując przyrodę, rymując. Warto sięgnąć by choć na chwilę oderwały się od zabawy i poznały czasy, w których dzieciom wystarczył kogel mogel od święta zamiast sterty słodyczy...

Zebrało mnie dzisiaj na sentymentalne podróże literackie. Postanowiłam odbyć wycieczkę do czasów mojego dzieciństwa. Niewiele pamiętam z czasów serii " poczytaj mi mamo" , ale z czasów szkolnych już tak, a Plastuś był moim idolem . Zaczęło się od filmu, co prawda, ale potem czytałam w kółko przygody plastelinowego ludka i jego porządnej właścicielki Tosi. To było długo przed czasami dvd i vhs i bajki były limitowane w telewizji. Łatwiej było czytać ukochane przygody, niż czekać na kolejny odcinek. No i czytałam. Miałam też własny drewniany piórnik, nie za wygodny, ale wyparł popularne wówczas chińskie cuda, bo Tosia taki miała. I mieszkał w nim mój własny ludek. Kto wie może jak nie spoglądałam, to miał równie ekscytujące przygody jak Plastuś :) W każdym bądź razie Plastuś pozostał w moim sercu do dziś.

Zebrało mnie dzisiaj na sentymentalne podróże literackie. Postanowiłam odbyć wycieczkę do czasów mojego dzieciństwa. Niewiele pamiętam z czasów serii " poczytaj mi mamo" , ale z czasów szkolnych już tak, a Plastuś był moim idolem . Zaczęło się od filmu, co prawda, ale potem czytałam w kółko przygody plastelinowego ludka i jego porządnej właścicielki Tosi. To było długo...

Nam nawet bardziej się podobało, niż tom 1 ("plastusiowy pamiętnik")

Nam nawet bardziej się podobało, niż tom 1 ("plastusiowy pamiętnik")

Pozycja słabsza niestety niż "Plastusiowy pamiętnik". Akcja z piórnika przenosi się na wieś... I jakoś tak brakuje stalówek, gumy myszki, szkoły. Historie sprawiają trochę wrażenie nieprzemyślanych, np. Plastuś czepiający się latawca aby wrócić do Tosi kiedy już pączkują akacje (a Tosia wróci na wieś kiedy zakwitną akacje). I ciągłe wołanie Plastusia do wszystkich, ale "oni mnie nie słyszeli, bo przecież mam taki plastelinowy głosik", to było trochę klaustrofobiczne.
Dzieciom jednak to nie będzie przeszkadzało i im taka kontynuacja przygód Plastusia będzie się podobać (moim się podobała).

Pozycja słabsza niestety niż "Plastusiowy pamiętnik". Akcja z piórnika przenosi się na wieś... I jakoś tak brakuje stalówek, gumy myszki, szkoły. Historie sprawiają trochę wrażenie nieprzemyślanych, np. Plastuś czepiający się latawca aby wrócić do Tosi kiedy już pączkują akacje (a Tosia wróci na wieś kiedy zakwitną akacje). I ciągłe wołanie Plastusia do wszystkich, ale "oni...

Bardzo fajna kontynuacja Pamiętnika.

Bardzo fajna kontynuacja Pamiętnika.