Name: Walcząca Warszawa
Rating: 6,1 (13 reviews)
Author: Lesław M. Bartelski
ISBN: 000-00-0000-00-0

Question 1

O czym jest Walcząca Warszawa?

Accepted Answer

Warszawa - stolica Polski i główne centrum polskiego ruchu oporu - liczyła w chwili wybuchu wojny około 1 miliona 300 tysięcy mieszkańców. W dniu wyzwolenia była wymarłym cmentarzyskiem ruin. 600 tysięcy warszawiaków straciło życie w obozach koncentracyjnych, na skutek potwornych warunków bytowania i w walce z hitlerowskim okupantem. Po powstaniu warszawskim około pół miliona mieszkańców musiało opuścić miasto. Dziś, odbudowana stolica Polski liczy tylu mieszkańców co przed wojną. Liczne pomniki i tablice upamiętniają tragedię miasta, a górujący nad placem Teatralnym pomnik Nike stał się symbolem walczącej Warszawy.

Wydanie I

Wydanie I

Question 2

Kim jest Lesław M. Bartelski?

Accepted Answer

Polski krytyk literacki, prozaik, publicysta, poeta, żołnierz Armii Krajowej i uczestnik powstania warszawskiego. Spędził dzieciństwo w Warszawie i na Górnym Śląsku, w Królewskiej Hucie (od 1935 Chorzów). Uczeń Gimnazjum Państwowego im. Mickiewicza w Warszawie (matura 1938),student Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego od 1938, podczas okupacji na tajnych kompletach UW (magisterium w 1948). W 1939 ochotnik w obronie Pragi (336 pułk piechoty, odcinek Saska Kępa). W okresie okupacji działacz podziemia kulturalnego 1942–1944 związany z grupą „Sztuka i Naród”, skończył w 1944 kurs sprawozdawców wojennych.

1941–1945 żołnierz TOW oraz AK. Brał udział w powstaniu warszawskim w dowództwie pułku „Baszta” i Komendzie V Obwodu Mokotów. Po upadku powstania wywieziony na roboty przymusowe na Dolny Śląsk, uciekł z obozu pracy i przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa, gdzie w Częstochowie został oficerem Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK aż do jej rozwiązania. Jesienią 1945 po ujawnieniu się zweryfikowany przez Departament Personalny MON jako ppor. czasu wojny.

W latach 1945–1972 redaktor czasopism m.in. „Polski Zbrojnej” (1946),„Nowin Literackich” (1947–1948),kierownik audycji poetyckich Polskiego Radia (1949–1951),czasopisma kulturalno-społecznego „Wieś” (1952–1953),tygodnika „Nowa Kultura” (1953–1963),tygodnika Kultura (1963–1972).

Wieloletni działacz Związku Literatów Polskich. W latach 1972-1978 prezes oddziału warszawskiego, 1989 wiceprezes ZLP, od 2000 honorowy prezes ZLP. Wieloletni członek władz ZBoWiD (wiceprezes Rady Naczelnej) oraz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy pomnika Bolesława Prusa, członek Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego, członek Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Państwa Podziemnego i AK. W sierpniu 1984 wszedł w skład Obywatelskiego Komitetu Obchodów 40. Rocznicy Powstania Warszawskiego.

Był wieloletnim radnym Rady Narodowej m.st. Warszawy (1969–1984) i jej wiceprzewodniczącym (1973–1980).

Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 12B-4-10).

Lesław Bartelski nie angażował się w działalność opozycyjną, zajmował kierownicze stanowiska w mediach i pełnił wiele wyżej wspomnianych funkcji w oficjalnych instytucjach, organizacjach i stowarzyszeniach. Jak ustaliła Joanna Siedlecka, Służba Bezpieczeństwa próbowała wielokrotnie pozyskać go do współpracy, ale on zawsze zachowywał się godnie, zdecydowanie odmawiał, i twierdził, że na własne środowisko nie będzie donosił. W 1974 roku podczas pogrzebu Melchiora Wańkowicza w imieniu Związku Literatów Polskich wygłosił przemówienie, w którym przedstawił zmarłego jako wielkiego pisarza, dobrego patriotę i człowieka uczciwego, nękanego przez władze PRL. To wszystko sprawiło, że - jak sądzi Siedlecka - SB rozpuszczało w środowisku literackim plotki dyskredytujące Bartelskiego i sugerujące jego współpracę z organami bezpieczeństwa.

Jest autorem ponad 50 pozycji wydawniczych. Głównym tematem jego twórczości są losy Pokolenia Kolumbów. Do najważniejszych pozycji należy powieści Genealogia ocalonych (1963) oraz 'Termopile literackie (2002),jak również popularne monografie Powstanie warszawskie (1965),Mokotów 1944 (1971),Pułk AK „Baszta” (1990) oraz leksykon Polscy pisarze współcześni 1939-1991 (1995).