Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Józefa Gielo o obozie śmierci Gross-Rosen przybliża nam ten ponury obraz obozy śmierci, w którym zginęło mnóstwo ludzi pracujących w warunkach urągających wszelkim normom. Nie podających się i walczących do końca, wybierających śmierć niż tortury strażników. Książeczka jest przykrym świadectwem tamtych czasów i losów ludzi zamkniętych w tym miejscu. Sięgając po Gross-Rosen autorstwa Józefa Gielo dostałem podzieloną na rozdziały przerażającą i autentyczną historie o losach tam zamkniętych ludzi. Dostajemy obraz początku założenia tego obozu, jego budowy i pierwszych transportach jakie do niego przybywały. Liczne przewozy przymusowych robotników z każdym dniem sprawiały, że przeludnienie było kwestią czasu. Najgorsze w tym wszystkim były warunki panujące w obozie śmierci, gdzie każdy z więźniów był narażony na okrucieństwo strażników i trzymających pieczę nad Gross-Rosen dowódców. Występujący wszechobecny głód, głodowe racje żywności, tortury, niepewność jutra, ciężka fizyczna praca zbierająca swoje żniwo i niemoc stawały się dla więźniów nieraz nie do zniesienia. Skłaniających często do ryzykownych posunięć, ucieczek lub wybranie śmierci niż więzienną codzienność. Opisy życia wewnątrz obozu zostały przedstawione z przerażającą konsekwencją. Oprócz strażników trzeba było się bać wszelkiego rodzaju przestępców niemieckiego pochodzenia, którzy mieli większe prawa niż inni. Dostajemy przykład od autora dotyczących właśnie takiej sprawy i jej rozwiązania. Oprócz Polaków przebywało w nim wiele innych osób z różnych narodowości, więźniów politycznych, przestępców i wszystkich tych, którzy byli nie wygodni lub podejrzani o sabotaż. Autor przybliża nam najważniejsze sylwetki dowódców tego miejsca wskazując czemu tak zachowywali się wobec osadzonych w obozie, piętnując okrucieństwo i przemoc do jakich byli zdolni. Do tego dochodzi rozdział o eksperymentach na więźniach obozu koncentracyjnego Gross-Rosen jakie zostały przeprowadzone przez niemieckich naukowców. Może nie za duży rozdzialik, ale mający pełnić rolę poznawczą i przedstawia kolejną makabryczną działalność obozu. Książka Gross-Rosen napisana przez Józefa Gielo jest przerażającą lekturą czytaną w niektórych momentach jak dobry horror, który jednak jest autentyczny i wzbudza wiele emocji. Ukazanie życia we wczesnych latach obozu, po późniejsze aż po wyzwolenie jest podróżą przez straszne wydarzenia jakie miały miejsce w tym obozie śmierci. Posiłkując się wspomnieniami osób tam przebywających, sięgając po relacje z tych dni, dostajemy nie tylko historie opartą na znalezionych dokumentach. Autor opisuje także obozowe życie więźniów, otrzymujemy relacje z pierwszej ręki od osób będących w tym koszmarnym miejscu. Opisy ciężkie warunki życia, nie liczenie się z nim, eksperymenty, katorżnicza praca, okrucieństwo i przemoc będące na porządku dziennym tylko dopełnia straszne relacje byłych więźniów Gross-Rosen. Książka nie jest jakoś długa i można przeczytać bardzo szybko. Krótkie rozdziały nie pozbawione historycznych odniesień do dziejących się podczas drugiej wojny światowej wydarzeń, przeplatane są relacjami więźniów z tego obozu i warunków tam panujących. Dopełnienie stanowią opisy sterty zwłok i krematoriów działających przez cały czas istnienia obozu. Książka Gross-Rosen jest ponurym świadectwem obozu, w którym życie straciło kilkadziesiąt tysięcy ludzi, nie tylko Polaków, rozstrzeliwanych, umierających każdego dnia przez ciężką pracę, przez pastwienie się i tortury jakimi byli poddawani. Wybierając śmierć chcąc wydostać się z piekła w jakie zostali wtrąceni. Moja pierwsza książka z cyklu Biblioteka pamięci pokoleń i na pewno nie ostatnia. Jest krótka, świetnie czyta się i potrafi wzbudzić wiele emocji w czasie czytania. Sądzę, że książka będzie dla każdego, bo przybliża nie tylko wydarzenia i fakty z tamtego okresu, ale daje świadectwo strasznych obozowych przeżyć i ukazuje życie w Gross-Rosen w obliczu czyhającej zewsząd śmierci dla przebywających tam przymusowych więźniów. Smutna i skłaniająca do refleksji lektura.