"Powieść o śmierci" to tytuł jednej z rozpraw na temat debiutanckiej powieści S. Otwinowskiego. Czytając bowiem tę nietuzinkową opowieść, przez cały czas towarzyszy nam niepokój związany z wszechobecną i przyczajoną gdzieś obok śmiercią. Zmysłowe i pełne młodocianej energii wrażenia głównego bohatera kontrastują z nieruchomym, wiszącym naprzeciw jego łóżka, obrazem przedstawiającym martwą naturę.

Powstało wiele artykułów i recenzji na temat tej książki. Swoją aprobatę na jej temat wyrażali W. Gombrowicz, K. Wyka, Z. Nałkowska. Przede wszystkim uwagę odbiorców przyciągają interesujący temat i oryginalne ukształtowanie kompozycji utworu.

Nie zdradzając fabuły, wyjaśnię tylko, że tytułowe cztery dni to według narratora czas, w którym chłoniemy to, co w życiu najwartościowsze, to czas "prawdziwego życia", odkrywania prawd egzystencjalnych i moment intensywnego dojrzewania. Zwykle taki czas przeżywamy, gdy dotyka nas jakaś tragedia - w tym wypadku jest to choroba głównego bohatera i wspominana po latach śmierć jego ojca. Powieść bowiem składa się z kilkudziesięciu krótkich, nienumerowanych rozdziałów i rozgrywa się w dwóch równolegle prowadzonych planach czasowych. Ten bardzo ciekawy kompozycyjnie zabieg, pozwala nam dostrzec, jak wydarzenia naszego życia nakładają się na siebie. Nasze późniejsze życie jest jak gdyby wielokrotnością tych tytułowych czterech dni.

Utwór ten nie bez powodu otrzymał tyle przychylnych opinii. Niezwykle plastyczne opisy, wielość podejmowanych tematów, niesamowity kunszt formy i zaskakujące rozwiązania kompozycyjne wyróżniają go na tle innych powieści. W niektórych fragmentach jednak możemy spotkać błędy bądź pewne niedoskonałości językowe oraz nie do końca trafne obserwacje rzeczywistości.

Podsumowując, jest to książka nietuzinkowa i interesująca, przede wszystkim od strony formalnej. Z drugiej jednak strony, gęstość sensów zawartych w tekście sprawia, że niemal każde zdanie można kontemplować przez długie minuty a nawet godziny, a później zapisać jako inspirujący cytat warty zapamiętania.

Polecam!

"Powieść o śmierci" to tytuł jednej z rozpraw na temat debiutanckiej powieści S. Otwinowskiego. Czytając bowiem tę nietuzinkową opowieść, przez cały czas towarzyszy nam niepokój związany z wszechobecną i przyczajoną gdzieś obok śmiercią. Zmysłowe i pełne młodocianej energii wrażenia głównego bohatera kontrastują z nieruchomym, wiszącym naprzeciw jego łóżka, obrazem...