Specyficzna. Poniekąd Wray przypomina mi trochę Mendoze i jego "Damskiego fryzjera" chociażby. Zabawna, lecz w pewnym momencie czytelnik potrafi się zagubić, doszukując się w abstrakcji głębszego sensu, którego nie sposób odnaleźć w tej książce. Historia zapowiada się bardzo ciekawie schizofreniczny Will ucieka z ośrodka, w którym został umieszczony, początek opowieści rozpoczyna się na nowojorskim metrze. I od tego momentu zaczynają się jego jakże nietypowe przygody,w których każda namiastka realności w jednym momencie przestaje być czymś ludzkim. Odklejona postać, zaburzona w swych słowach i czynach. Spontaniczna, nieprzewidywalna, przyjemna. Można zakochać się w Willu od pierwszych stron, może on rozbawiać. Lecz tak jak wspomniałam, w pewnym momencie może to być męczące. Historie Willa przeplatają, opowieści jego matki Violet o jego dzieciństwie, dziwnych zdarzeniach z jego życia. I co dziwne w postaci Violet występuje również pewien brak realizmu. Może ta książka wymaga ponownego przeczytania, gdy jest się już świadomym czytelnikiem, który wie czego może się spodziewać. Lecz czy czytelnik potrafi być na tyle wytrwałym by przebrnąć przez to ponownie. Pomimo wielu przyjemnych aspektów, jest też dużo rozbieżności względem całkowitej oceny książki.

Specyficzna. Poniekąd Wray przypomina mi trochę Mendoze i jego "Damskiego fryzjera" chociażby. Zabawna, lecz w pewnym momencie czytelnik potrafi się zagubić, doszukując się w abstrakcji głębszego sensu, którego nie sposób odnaleźć w tej książce. Historia zapowiada się bardzo ciekawie schizofreniczny Will ucieka z ośrodka, w którym został umieszczony, początek opowieści...