Nie często mi się zdarza czytać dwa razy tę samą książkę. Zwłaszcza popularnonaukową. Ale, jak widać warto wracać do dobrych lektur, bo może się okazać, że wzbogaceni o nową wiedzę nieco inaczej odczytujemy to, co autor chciał przekazać, niż ładnych parę lat temu.
Przy poprzedniej lekturze nie do końca chyba byłem przygotowany do treści, które przekazywał Sapolsky. Po wielu lekturach na pograniczu ewolucjonizmu, etologii człowieka i psychologii ewolucyjnej dostrzegłem rewelacyjność spojrzenia Sapolsky'ego. Bo autor nie jest, jak wielu naukowców, zamkniętym w zamku swojej dziedziny redukcjonistą. Sapolsky spogląda bardzo szeroko, wręcz holistycznie, na ewolucję człowieka, genetykę i zachowanie dostrzegając to, co w przeważającej większości przypadków umyka przede wszystkim humanistom, których wiedza o biologii i biologii człowieka jakże często ogranicza się do tego, co wypisują niedouczeni tzw. dziennikarze. Niemal namacalnie dopiero co miałem o tym okazję się przekonać na jednym z wykładów wygłoszonych w ramach tzw. dnia Darwina na Wydziale Biologii UW. Ale to zupełnie inny temat.
Książka składa się z wielu esejów zgrupowanych w trzy bloki tematyczne. Pierwszy dotyczy genów, genetyki i tego, jak wpływają na nasze zachowanie i życie. A wpływają inaczej, niż to się wydawało 50 lat temu a do dzisiaj serwują nam to różni pismacy wymyślając w gazetach sensacyjne tytuły.
Drugi to biologia (i nie tylko) naszego ciała i jak wiele zakotwiczone jest w naszej historii ewolucyjnej a nie w naszej najnowszej kulturze i cywilizacji.
Trzeci to relacje jednostki ze społeczeństwem. I znowu Sapolsky pokazuje, jak wiele z tych relacji jest uwarunkowanych naszym dziedzictwem ściśle biologicznym i ewolucyjnym a nie kulturowym. Całość jest przeplatana bardzo specyficznym, sarkastyczny humorem, do czego trzeba się jednak psychicznie nieco przygotować, żeby móc odczytać głębię owego humoru.
Polecam, daję o dwie gwiazdki więcej niż osiem lat temu i już ostrzę sobie pazury na kolejną książkę autora zalotnie wyginającą grzbiet na mojej półce :D

Nie często mi się zdarza czytać dwa razy tę samą książkę. Zwłaszcza popularnonaukową. Ale, jak widać warto wracać do dobrych lektur, bo może się okazać, że wzbogaceni o nową wiedzę nieco inaczej odczytujemy to, co autor chciał przekazać, niż ładnych parę lat temu.
Przy poprzedniej lekturze nie do końca chyba byłem przygotowany do treści, które przekazywał Sapolsky. Po...