Na dwa dni ta powieść zamknęła mnie w innym świecie balansującym między XIX wiekiem, latami siedemdziesiątymi i osiemdziesiątymi oraz czasami współczesnymi widzianymi z perspektywy wielu narratorów. Tajemnica losów bohaterów, ich portrety zręczne stworzone przez autorkę wraz z naturalnością komentarzy i refleksji dotyczących przemijania, wyborów, pasji, miłości, tęsknoty, zdrady, czasu i podejmowania w jego obliczu ważnych decyzji tworzą klimat dobrej lektury. Nie ma prze-sentymentalizowania, chociaż wrażliwcy pewnie wzruszą się w paru momentach. Jest za to - moim zdaniem - lepszy styl i wyczucie pisarskie niż w debiucie Kostovej, powieści "Historyk". Dla osób mających słabość do malarstwa, a szczególnie impresjonizmu, książka będzie miała dodatkowy atut. Czytelnicy lubiący obserwację ludzkich relacji, związków i zachowań w kontekście codziennego życia na pewno też się nie zawiodą.
"Historyk" był powieścią przygodową z dreszczykiem, "Łabędź i złodzieje" mimo wątku poniekąd kryminalnego, pozostaje dla mnie lekturą obyczajową.
Czy oprócz czytelniczej rozrywki istnieje jakieś przesłanie? Każdy znajdzie pewnie coś dla siebie. Dla mnie jest nim chyba to, że na najważniejsze momenty w życiu czas przychodzi sam i nie ma sensu go pospieszać; trzeba tylko uważać, by nie przeoczyć właściwej chwili.

Na dwa dni ta powieść zamknęła mnie w innym świecie balansującym między XIX wiekiem, latami siedemdziesiątymi i osiemdziesiątymi oraz czasami współczesnymi widzianymi z perspektywy wielu narratorów. Tajemnica losów bohaterów, ich portrety zręczne stworzone przez autorkę wraz z naturalnością komentarzy i refleksji dotyczących przemijania, wyborów, pasji, miłości, tęsknoty,...