Wspaniała, zachwycająca książka. Epicki obraz brytyjskiego kolonializmu stworzony z wielkim rozmachem. Dzieło przeznaczone dla czytelników obdarzonych wyobraźnią znajdującą upodobanie w przywoływaniu do życia światów dawno nieistniejących, fascynujących przez to tym bardziej. Tłem historycznym książki Farrella jest powstanie sipajów, indyjskich żołnierzy Kompanii Wschodnioindyjskiej,przeciw angielskiej władzy w roku 1857. Realia epoki zostały odtworzone z niebywałym pietyzmem, w czym autorowi pomocne były "dzienniki, listy i wspomnienia naocznych świadków (tytułowego oblężenia)". Zarazem warto pochylić się nad głębszą warstwą powieści, o której wspomniała Barbara Grabowska w Posłowiu, a którą jest refleksja nad zachowaniem się człowieka w sytuacjach skrajnych, "w warunkach, w których szybko zatraca się nawyki cywilizacji". W tej powstałej w latach 70. ubiegłego stulecia powieści nie brakuje momentów drastycznych, nie jest to jednak modny obecnie realizm w ukazywaniu przemocy i wszelkich fizycznych cierpień. Rzecz warto przeczytać po (jak uczynił to piszący te słowa), przed lub równocześnie z "Powrotem króla" Williama Dalrymple'a, znakomitej książce traktującej o pierwszej z nowożytnych wojen afgańskich, a więc o innej jeszcze odsłonie dziewiętnastowiecznej brytyjskiej polityki kolonialnej.

Wspaniała, zachwycająca książka. Epicki obraz brytyjskiego kolonializmu stworzony z wielkim rozmachem. Dzieło przeznaczone dla czytelników obdarzonych wyobraźnią znajdującą upodobanie w przywoływaniu do życia światów dawno nieistniejących, fascynujących przez to tym bardziej. Tłem historycznym książki Farrella jest powstanie sipajów, indyjskich żołnierzy Kompanii...