J. G. Farrell

MAJSTERSZTYK! Teraz już na poważnie. Książka którą czytałem w okresie letnim, czyli w tym samym co akcja opowieści, wywarła na mnie od pierwszej strony duże i bardzo pozytywne wrażenie. Akcja toczy się w Indiach w roku 1857 podczas powstania Sipajów w tamtejszym rejonie. Śledzimy tutaj losy Brytyjczyków (i nie tylko!),którzy próbują przetrwać oblężenie w tytułowym Krisznapurze. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom: wojna stanowi tu tylko tło, dla pokazania mentalności ludzi XIX wieku, ich przemian pod wpływem dramatycznych przeżyć, a przede wszystkim daje do myślenia i co rusz ukrywa za kolejnymi stronami, podprogowy przekaz, aktualny również dziś. Jest to przykład życiowej historii i tego co jest w nas ukryte. I co się z nami stanie kiedy linia zostanie przekroczona. Główną osią, która przewija się przez całą powieść, jest spór o cywilizację i pytanie o to czy jest tylko jedna prawdziwa, i czy tak naprawdę istnieje kultura w sensie obiektywnym, a nie wytwór dla zbudowania złudzeń i ukrycia brzydoty. Mamy tutaj kilku głównych bohaterów: zarządce okręgu, który wykazuje się wielką odwagą i poświęceniem podczas oblężenia. Jego przemiana jest najpełniejsza. Mamy dwóch młodych chłopaków: Harryego, żołnierza oraz Fleuryego, który jest synem bardzo bogatego ojca oraz sędziego, który bardzo przypomina mi niektórych wykopowiczów, ze swoim wiecznie cynicznym zacięciem. Trzy panie, które tu się pojawiają reprezentują: kobiety upadłe, kobiety wyzwolone i arystokratki. Ciekawie rozwija się ta relacja między nimi i to kim się stają.Rekomenduję tę książkę każdemu, kto chce połączyć przyjemne (rozrywka i odpoczynek) z rozwojem siebie i poszerzaniem swoich horyzontów. Tego typu książki ja nazywam "wartościowymi", bo każdy wyciągnie z nich coś, co pomoże mu lepiej zrozumieć otaczający świat. Nie bez powodu książka dostała nagrodę Bookera (najważniejsza nagroda literacka w Wielkiej Brytanii) w 1973 roku.