Czasami jest tak,że się sięga do przeczytanych już książek chociażby po to,żeby sprawdzić, czy po latach nie zmienił się nasz gust.
Powtórne czytanie traktuję często, jak spotkanie ze starym przyjacielem i wspominanie starych czasów.
"Mroki dnia" przeczytałam trzeci raz i właściwie,to książka nic nie straciła na swojej "urodzie".
Akcja jej dzieje się w dwóch warstwach czasowych:obecnie i w XVII wieku, w czasach polowania na czarownice.
Bohaterką części współczesnej jest Emma, która powodowana dziwnym pragnieniem, kupuje dom na prowincji. Dom, w którym kiedyś mieszkała czarownica Liza. Emma Dickson, Mike, Lyndsey i inni współcześni mieszkańcy Mistley i Manningtree, to postaci fikcyjne, natomiast ci, którzy nawiedzają ich w koszmarach sennych, to osoby, które mieszkały tam w rzeczywistości.
W niechlubnej historii Essex zapisał się Matthew Hopkins i jego poplecznicy ścigający, torturujący i skazujący na powieszenie niewinne, biedne, kobiety posądzone o czary.
Wiele osób wierzy, że ściany maja pamięć zła, które się między nimi wydarzyło. Na tym oparta jest fabuła książki.
Powieść jest bardzo angielska, groza narasta w sposób subtelny, potęgowana jest wspaniałymi opisami sielskiej prowincji spowitej oparami mgły pojawiającymi się nad rzeką.
Autorka jest świetnym psychologiem i w ciekawie opisuje charaktery postaci, sposoby manipulacji ludźmi i budzenie się podłych cech ludzkich drzemiących w każdym z nas.
Zdecydowanie lubię tę książkę, tak jak dziecko lubiące czytać "straszne bajki". Nie polecam jej wielbicielom amerykańskich horrorów, im ta książka się nie spodoba. Nie zawiodą się za to ci, którzy lubią książki psychologiczne ze świetną, mroczną atmosferą.

Czasami jest tak,że się sięga do przeczytanych już książek chociażby po to,żeby sprawdzić, czy po latach nie zmienił się nasz gust.
Powtórne czytanie traktuję często, jak spotkanie ze starym przyjacielem i wspominanie starych czasów.
"Mroki dnia" przeczytałam trzeci raz i właściwie,to książka nic nie straciła na swojej "urodzie".
Akcja jej dzieje się w dwóch warstwach...