Cytat dnia
Miarę wielkości człowieka określa jego zdolność do podążania we właściwym kierunku. Jesteśmy twórcami własnego losu, a zarazem nie jesteśmy ...
Najnowsze artykuły
Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturze
17
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
397
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
35
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2003
2003
2003
2002
KSIĄŻKI WYBRANE: Kryształowy koń; Willa; Bękart Eddiego; Wyspa Pojednania
162 czytelników 3 opinie
2002
Bękart Eddiego William Kowalski 
Udało mi się tę nad wyraz uroczą książkę podłapać w bibliotece. Przyznam, że tego typu obyczajowe powieści ze szczyptą magii są chyba moim ulubionym gatunkiem. Jest w nich taka jakaś nostalgia, melancholia spowodowana wspomnieniami dawnych czasów.
Historia chłopca, wychowującego się tylko z dziadkiem w ogromnym domu, pamiętającym jeszcze wspaniałe lata, gdy był pełen gwaru i śmiechu licznej rodziny, urzekła mnie od pierwszej strony. Ktoś mógłby z pewnością powiedzieć, że fabuła nie jest porywająca, nie ma niespodziewanych zwrotów akcji, ot tak po prostu wydarzenia następują po sobie raz za razem. Cóż to prawda, ale tę książkę czyta się przede wszystkim dla długich, wspaniale skonstruowanych opisów, barwnych dialogów i cudownych opowieści. Niejednokrotnie dała mi ona powody do wielu różnych emocji - od śmiechu przez strach aż do licznych wzruszeń.
I tak jak to zwykle bywa w przypadku takich powieści, przeczytanie ostatnich stu stron odwlekałam w czasie przez ponad tydzień. Nie dlatego, że opowieść mnie znudziła. Po prostu musiałam się przygotować psychicznie na koniec, który jak już z doświadczenia wiem prawie zawsze jest trudny i przejmujący. I tym razem nie było inaczej. Okropnie się spłakałam... Lecz na szczęście z toni bezbrzeżnego smutku wypłynęła także nadzieja, zarówno dla mnie jak i dla głównego bohatera.
Długo czytałam tę książkę i równie dużo czasu zajęło mi zebranie się w sobie do napisania tej recenzji, a w sumie to wyszła mi ona bardziej jak opinia. W najbliższym czasie zamierzam sobie zorganizować jakoś drugą część tej przepięknej powieści. Jej autora śmiało można postawić na podium na równi z moim ulubieńcem i mistrzem gatunku Johnem Irvingiem.
Jeśli macie ochotę oderwać się na chwilę od literatury pełniej nieziemskich stworów, banalnych romansów i przerażających zbrodni to ta powieść będzie dla Was jak znalazł. Ja w każdym razie polecam.
Bękart Eddiego William Kowalski
"Pojawiłem się na tym świecie w taki sam sposób jak większość bękartów - przez zaskoczenie. To jedyny fakt dotyczący moich początków, o których wiem".
Tymi słowami rozpoczyna swoją opowieść główny bohater powieści - Billy. Bękart Eddiego - słowa-klucze, które naznaczyły całe jego życie. Jest synem Eddiego Manna, pilota poległego w Wietnamie, lecz o swojej matce Billy zupełnie nic nie wie, nawet nie zna jej imienia.
Pewnego sierpniowego dnia Thomas Mann znajduje malutkiego Billy'ego pod drzwiami swojego domu. Już od pierwszej chwili nie ma wątpliwości, że noworodek jest jego wnukiem. Postanawia się nim zająć. Odtąd między osamotnionym i zgorzkniałym Thomasem a chłopcem rodzi się niezwykła więź. Billy, choć pozbawiony matki i ojca, nie może narzekać na brak miłości. Dziadek stara się zająć wnukiem najlepiej jak potrafi, choć popełnia wiele błędów. Z czasem Billy'ego jednak zaczyna uwierać niewiedza na temat swojej przeszłości. Chce dowiedzieć się, jak doszło do spotkania jego rodziców, kim była jego matka. Czuje, że brak mu tzw. korzeni, które mogłyby go usadzić w rodzinnej historii. Tę pustkę w pewnym stopniu rekompensują mu fascynujące opowieści dziadka o swoich własnych doświadczeniach, jak i jego przodków. Wyjaśniają one Billy'emu znaczenie odwagi i honoru, a także tchórzostwa i ucieczki przed odpowiedzialnością.
Jeśli miałabym określić, co w tej powieści jest najmocniejszym punktem, to są to z pewnością dzienniki Williama A. Manna III - przodka Billy'ego. Płynie z nich swoista mądrość, znajdziemy w nich dużo celnych spostrzeżeń dotyczących mechanizmów rządzących naturą człowieka.
"Bękart Eddiego" to interesująca powieść, która dostarczy nam wielu powodów do wzruszeń, ale także do uśmiechu. Być może sprawi, że zastanowimy się nad naszą własną rodzinną przeszłością i spróbujemy zrozumieć, czy jest ona dla nas bardzo ważna. Być może tak jak Billy potrzebujemy tego mocnego gruntu, na którym będziemy mogli kształtować własne życie, a które w przyszłości stanie się gruntem dla naszych dzieci i wnuków...
"Tak jak najokazalszy dąb runie, nie mając korzeni, tak samo człowiek, nie znając swoich przodków, padnie na ziemię niespełniony i bez marzeń. Nie łudźmy się, że zrozumiemy samych siebie, jeśli nie znamy tych, którzy byli przed nami".
