Ja powiem tak: bardzo fajna książka, choć taka niepozorna. Nie chcę nikogo tym urazić, niepozorna dla mnie, tego autora akurat nie znałam. Najpierw skusił mnie tytuł, potem opis z okładki no i postanowiłam wziąć ją z bibliotecznej półki do domu. Chętnie bym tą pozycję widziała w swojej biblioteczce, po tym też poznaję dobrą książkę (dla mnie). Książka czekała na swój debiut prawie trzy miesiące, dwa razy ją przedłużałam w bibliotece, bo nie lubię wypożyczać i oddawać nieprzeczytane. Wreszcie po nią sięgnęłam, zaczęłam czytać w autobusie jadąc do pracy. W czasie ośmiogodzinnej dniówki udało mi się przeczytać ponad połowę (mam nadzieję, że mój szef tego nie czyta). Jest niesamowicie wciągająca, wchłaniająca, ma bardzo szybkie tempo. Lubię tak - czytam i przestać nie mogę. Na początku trochę się gubiłam przy opisach postaci, ale potem było cały czas z górki, aż do samego końca. Nie rozumiem tych co mówią, że nie jest ambitna. Czy każda książka musi być ambitna? To po prostu opowieść. O miłości, o rodzinie, o życiu takim jakie jest - tematy banalne, ale naprawdę w ciekawy sposób ujęte. Przesłanie? Choć też uważam, że nie zawsze musi być przesłanie w przyzwoitej opowieści, ja znalazłam. Co? To już zostawię dla siebie.

Ja powiem tak: bardzo fajna książka, choć taka niepozorna. Nie chcę nikogo tym urazić, niepozorna dla mnie, tego autora akurat nie znałam. Najpierw skusił mnie tytuł, potem opis z okładki no i postanowiłam wziąć ją z bibliotecznej półki do domu. Chętnie bym tą pozycję widziała w swojej biblioteczce, po tym też poznaję dobrą książkę (dla mnie). Książka czekała na swój debiut...