Richard Morgieve

Mimo że książkę przeczytałam dosłownie kilka godzin temu, jestem zdziwiona, jak mało wrażeń pozostawiła sobie. Nie jestem poruszona, smutna, rozbawiona - nie mam nawet "kaca książkowego", którego odczuwam po każdej lekturze. Mietta, najmłodszy syn, stara się opisać historię swojej rodziny, a w szczególności ojca. Stephane, Polak, który po wojnie zamieszkał we Francji i prowadził tam niezwykle bujne i moralnie niejednoznaczne życie, rzeczywiście był barwną postacią. Barwne były również realia życia francuskich milionerów, którymi rodzice i krewni Mietty byli przez krótki okres. Los, z którym Stephane igrał z fantazją graniczącą z głupotą, okazał się jednak przewrotny. Po krótkim czasie tłustych lat nastąpiły lata z każdym rokiem chudsze. Pierwsza część, mimo że przemknęłam przez nią dość szybko, trochę mnie zmęczyła. Szczególnie irytująca była dla mnie uległość i naiwność matki Mietty oraz raczej płaski i nieco krzywdzący obraz ojca. Druga część ukazuje już więcej niejednoznaczności, szarości, dzięki którym nie wiedziałam, czy Stephane budzi we mnie gniew czy żal. Kilkunastostronicowa część trzecia dość szybko opisuje zakończenie opowieści i poszukiwań ojca, który zawsze był obok, ale nigdy nie dał się tak naprawdę poznać. Trudno poznać również autora książki. Zdziwiło mnie, jak mało wiadomości o Richardzie Morgieve można znaleźć na polsko- i anglojęzycznych stronach. Ze strzępków informacji wynika jednak, że "Niewysoki mężczyzna..." jest książką w dużym stopniu biograficzną. Żałuję, że na tę informację natknęłam się dopiero po zakończeniu lektury - myślę, że bardzo zmieniłaby mój odbiór, a lekkie znudzenie i niedowierzanie zastąpiłaby podziwem dla tak niewybielającej, szczerej i na pewno bolesnej oceny własnych rodziców. Recenzja była wcześniej zamieszczona na moim blogu: http://poczytalnosc.blogspot.com/