Ten krótki zbiór opowiadań to moje pierwsze spotkanie z twórczością Faulknera, nie wiedziałam więc, czego się spodziewać. W mojej ocenie opowiadania są nierówne. Pierwsze "Ad astra" i ostatnie, tytułowe "Wszyscy polegli lotnicy", są dla mnie zbyt chaotyczne i niezrozumiałe. Nie wiem w sumie, o czym autor w nich opowiada. Co do pierwszego, nie wiem nawet za bardzo, co się wydarzyło. Wolę jednak narrację trochę bardziej wprost.
Pozostałe trzy opowiadania: "Zwycięstwo", "Czeluść" i "Heca", bardzo mi się podobały, choć oczywiście są przygnębiające. Pierwsza wojna światowa zawsze wydawała mi się swego rodzaju spiętrzeniem bezsensu wojny. Te walki we francuskich okopach, błoto, kompletny brak szacunku rządzących dla ludzkiego życia i zupełnie bezsensowna śmierć milionów. Z polskiego punktu widzenia, oczywiście, ta wojna nie była bezcelowa, bo stała się okazją do sięgnięcia po niepodległość. Czy jednak miała sens z punktu widzenia tysięcy młodych m.in. Anglików, Francuzów i innych, którzy ginęli w błotach Francji?
W swych opowiadaniach Faulkner pokazuje tragedię Wielkiej Wojny od strony zupełnie małych żołnierzy, zmuszanych do bohaterstwa i tchórzostwa zarazem, w których życia wojna wdarła się taranem i kompletnie je zdewastowała.

Ten krótki zbiór opowiadań to moje pierwsze spotkanie z twórczością Faulknera, nie wiedziałam więc, czego się spodziewać. W mojej ocenie opowiadania są nierówne. Pierwsze "Ad astra" i ostatnie, tytułowe "Wszyscy polegli lotnicy", są dla mnie zbyt chaotyczne i niezrozumiałe. Nie wiem w sumie, o czym autor w nich opowiada. Co do pierwszego, nie wiem nawet za bardzo, co się...