Pisarka wplotła w fabułę pierwiastek niesamowitości, wręcz fantastyki, o ile w „Czarze Wyroczni” mnie to nie przeszkadzało, o tyle tutaj gadająca czaszka, legendarne zło w najczystszej postaci, Pan Wszelakich Życzeń, irytowała swoim absurdem. Zamiast powieści historycznej bardziej moim zdaniem dostajemy klasyczną komedię pomyłek, dialogi bohaterów brzmią nieco teatralnie. Początek wydawał mi się nader obiecujący: Katarzyna Medycejska usiłująca pozbyć się metresy króla, korzystająca z usług czarnoksiężnika Kosmy. Nawet perypetie Sybylii, najstarszej córki z nader licznej rodziny królewskiego wasala, której Nostradamus przepowiada, że los zwiąże ją z losem Francji, zapowiadały coś ciekawego. Później wprawdzie wiele się dzieje, fabuła powieści jest dość zagmatwana, ale ociera się o farsę i groteskę. Nie gustuję w takiej konwencji, więc jednak jestem rozczarowana. Przerysowani bohaterowie również nie wzbudzili mojej aprobaty.

Trudno mi jednoznacznie napisać czy polecam. Możliwe, że przypadnie do gustu miłośnikom powieści historycznych z wątkami paranormalnymi.

Pisarka wplotła w fabułę pierwiastek niesamowitości, wręcz fantastyki, o ile w „Czarze Wyroczni” mnie to nie przeszkadzało, o tyle tutaj gadająca czaszka, legendarne zło w najczystszej postaci, Pan Wszelakich Życzeń, irytowała swoim absurdem. Zamiast powieści historycznej bardziej moim zdaniem dostajemy klasyczną komedię pomyłek, dialogi bohaterów brzmią nieco teatralnie....