Książka porusza zagadnienie inteligencji od strony użytkowej. Przy czym rozważania dotyczą inteligencji, jaką posługuje sie umysł w pełni sprawny intelektualnie. Autor opisuje schematy, jakie, z wygodnictwa, czasem stosujemy, a które właśnie są przejawem tytułowych "porażek inteligencji" - znając je, możemy się przed tymi porażkami bronić, a jest ich wiele: kognitywne, uczuciowe, językowe, woli, wynikające z błędnej hierarchii pól oraz z błędnego wyboru celów. Książkę polecam też jako uświadamiającą jak wiele zależy od naszego nastawienia. Czytelnie przekazują to dwa warianty podejścia do problemów: Balzaca - "Łamię każdą przeszkodę" oraz Kafki - "Mnie łamie każda przeszkoda". A przecież celem inteligencji jest osiągnięcie szczęścia indywidualnego oraz społecznego...

Książka porusza zagadnienie inteligencji od strony użytkowej. Przy czym rozważania dotyczą inteligencji, jaką posługuje sie umysł w pełni sprawny intelektualnie. Autor opisuje schematy, jakie, z wygodnictwa, czasem stosujemy, a które właśnie są przejawem tytułowych "porażek inteligencji" - znając je, możemy się przed tymi porażkami bronić, a jest ich wiele: kognitywne,...

Rewelacyjna książka, która wyjaśnia wiele. Ogarniająca mnie głupota która wręcz kole w oczy była impulsem do zakupu tej książki. Zakup okazał się więcej niż dobry, teraz mniej więcej już wiem dlaczego np. ludzie robią głupie rzeczy, np. głosują wbrew swoim interesom, wybierając ludzi którzy np. windują daniny społeczne nie oferując nic w zamian. :) Książka nie należy do najłatwiejszych, nie będę łgał że pojąłem wszystko, nie mniej większość przykładów, przemyśleń autora jest dość klarowna i jasna, rzuca nowe światło na zjawiska społeczne, które doświadczamy niemal co dziennie, po lekturze jestem wstanie lepiej to wszystko zrozumieć. Książka chroni przed głupotą :) polecam...

Rewelacyjna książka, która wyjaśnia wiele. Ogarniająca mnie głupota która wręcz kole w oczy była impulsem do zakupu tej książki. Zakup okazał się więcej niż dobry, teraz mniej więcej już wiem dlaczego np. ludzie robią głupie rzeczy, np. głosują wbrew swoim interesom, wybierając ludzi którzy np. windują daniny społeczne nie oferując nic w zamian. :) Książka nie należy do...

“Porażka Inteligencji czyli głupota w teorii i praktyce”. Autor tej książki zainteresowany kwestią głupoty, wskazując na swoje inspirację Erazmem z Rotterdamu, postanowił napisać traktat na jej temat. Wskazuje on na istnienie naukowych opracowań inteligencji i ich brak w przypadku teorii głupoty. Dlaczego “porażka inteligencji”, a nie po prostu głupota? Książki o głupocie występowały już wcześniej, jednak brakowało im naukowej powagi. Były napisane językiem humorystycznym, ironicznym, a nawet wręcz komicznym. Słowo głupota z powodu swojego obraźliwego znaczenia, nie pasuje do pracy naukowej. Myślę jednak, nie wiem czy to było zamierzenie autora, najwięcej z tej książki możemy wyciągnąć informacji na temat inteligencji, przez pokazywanie gdzie następuje jej porażka. Możemy ją wtedy dostrzec o wiele wyraźniej niżby to miało miejsce w zwykłych rozmyślaniach o inteligencji.

Jak już wspomniałem, książka ta jest opracowaniem naukowym na temat głupoty. Autor świetnie połączył zagadnienia z filozofii, socjologii i psychologii, tworząc spójną całość. Słowa “w teorii i praktyce”, które zostały zawarte w tytule, nie są słowami pustymi. Autor przedstawia wiele przykładów “z życia”, czyli z historii ludzkości i pojedynczych ludzi, jak i przykłady teoretyczne z wymienionych wyżej dziedzin. Dostajemy do ręki świetnie przemyślany i zbudowany traktat o porażce inteligencji, zarówno pojedynczego człowieka jak i całych społeczeństw. Mimo słów takich jak “traktat” i “praca naukowa”, książka jest pisana przystępnym językiem i jest skierowana do każdego czytelnika. Nie jest wymagane jakieś specjalne obeznanie w specjalistycznych tekstach z pokrewnych dziedzin.

Nowatorska w tej książce jest sama definicja inteligencji, no bo jak wskazać jej porażkę, nie znając jej samej. I dlaczego właśnie porażka inteligencji, a nie brak inteligencji, jako określenie głupoty?
José Antonio Marina stworzył definicję inteligencji bazującą nie tylko na jej genetycznym pochodzeniu, ale również na sposobie w jaki się ją wykorzystuję. Czyli sposób korzystania z inteligencji, jest jej częścią. Więc inteligencja dzieli się na :

1) inteligencję strukturalną – jest to zasób podstawowych zdolności umysłowych – dla ułatwienia powiedzieć można, że są to właśnie te umiejętności, które mierzy się przy pomocy “testów na inteligencję”.
2) użytkowanie inteligencji – jest to inaczej inteligencja w działaniu, czyli to, co dany osobnik robi ze swoimi umiejętnościami. Jak dotąd nie ma żadnego testu, który określałby jej poziom.

Stąd właśnie wzięła się porażka inteligencji, czyli porażka w jej drugiej części, w jej użytkowaniu. Autor nie zajmuje się inteligencją uszkodzoną, czyli taką za którą podmiot “nie ponosi żadnej odpowiedzialności”. Od omówień rodzajów porażek inteligencji, które prowadzą do inteligencji zmarnowanej, autor przechodzi o wiele dalej. Idzie w stronę rzekłbym utopijną i zaczyna pisać o społeczeństwach inteligentnych i głupich. Tworzy on całą teorię na ich temat, podchodząc do tego z euforią i optymizmem. Wierzy on, że traktat o głupocie może jej zapobiec chociaż w minimalnej części. Mimo żywego zaangażowania emocjonalnego autora w poruszane kwestie, książka nie traci na rzetelności. Występują tam różne kontrargumenty i zarzuty do własnej teorii, które sprawiają, że jest ona pełniejsza i może się sprawdzić. Na co z optymizmem liczy José Antonio Marina. Nie podaje on jednak gotowych rozwiązań, które sprawią, że inteligencja zatriumfuje , mówi on raczej o tym jak się ustrzec przed porażką i do czego w założeniach powinniśmy dążyć. Jego nazwane przeze mnie utopijnymi teorie w założeniach są wstanie ochronić nas przed wszelkimi utopiami i porażkami inteligencji społecznej.

“Porażka Inteligencji czyli głupota w teorii i praktyce”. Autor tej książki zainteresowany kwestią głupoty, wskazując na swoje inspirację Erazmem z Rotterdamu, postanowił napisać traktat na jej temat. Wskazuje on na istnienie naukowych opracowań inteligencji i ich brak w przypadku teorii głupoty. Dlaczego “porażka inteligencji”, a nie po prostu głupota? Książki o głupocie...

Książka o porażce czy głupocie. Sama książka jest chaotyczna. Opisana w taki sposób iż trudno zrozumieć.

Książka o porażce czy głupocie. Sama książka jest chaotyczna. Opisana w taki sposób iż trudno zrozumieć.