Jeżeli kiedykolwiek zastanawialiście się, jak potężna jest siła wyobraźni i chcielibyście przekonać się o tym na własnej skórze, warto sięgnąć właśnie po tą książkę. Jest to niejako polska wersja "Niekończącej się historii" Michaela Ende - główny bohater, czyli Kronikarz (będący jakoby samym Wojciechem Żukrowskim, świadczy o tym chociażby imię jego córki - Kasia) tak bardzo zagłębia się w pisanie książki, że przenika do świata własnej wyobraźni. Książka nawiązuje do "Porwania w Tiutiurlistanie", gdyż jest jego kontynuacją - pojawiają się dobrze znane nam z poprzedniej części postacie, takie jak: Mysibrat Miauczura, Lisica Chytraska, Mysiak, Epikurek, bracia Supełkowie, koziołek Bobkowita, król Cynamon, królewna Wiolinka i ogniomistrz Pukło. Akcja jest wartka i czytelnik nie nudzi się ani przez chwilę (może za wyjątkiem niektórych zbędnych opisów). Niestety, pojawiają się też pewne nieścisłości i uważam to za jeden z minusów książki. Nie wiem czy to celowy zabieg autora, ale przydałoby się jakieś wyjaśnienie. Otóż Cygan Nagniotek zginął w części poprzedniej, a w książce mówi się o nim, jakoby został prezesem Banku Blabony i uciekł z całym zgromadzonym tam złotem. Nie ma ani wzmianki o jego śmierci, a jedynym śladem jest pozostawiony wóz cyrkowy, który służy jako pojazd dla buldogów pod wodzą Dyrektora. Ponadto, książkę momentami czyta się jak powieść obyczajową i to wprawia czytelnika w lekkie znużenie.

Plusy :
+ Wartka akcja, ciekawe opisy niektórych wydarzeń, świat przedstawiony tętni jakby własnym życiem
+ Ogniomistrz Pukło staje się ważną postacią, a jego poczucie humoru przypomina mi Kokosza z bajki Janusza Christy
+ Mysibrat oraz Lisica Chytraska dodają nieco "smaczku", przypominając o części poprzedniej
+ Książka pisana w pierwszej osobie, narrator staje się jednocześnie głównym bohaterem, bojownikiem o wolność Blablacji

Minusy :
- Cygan Nagniotek został jakby "ożywiony", ale niewiele wiadomo o jego dalszych losach
- Brak magicznych momentów, znanych z części poprzedniej (księga czarów, rzeka Koszmarka, żywe muchomory)
- Brak Drumli i Klapona, dzieci Cygana, które wnosiły dużo ciekawych wątków (wróżenie z dłoni, zamiana w sowę przez Drumlę, udawanie Czerwonego Kapturka)
- Mało imponujące zakończenie - powrót do "zwykłości". Nic nie dorównuje poprzedniemu, wyciskającemu łzy z oczu zakończeniu części pierwszej...
- Mało dowcipnych, interesujących uwag, które ubarwiały "Porwanie w Tiutiurlistanie", np. "Cóż mi z tej młodości, kiedy ani pracy, ani co do pyszczka włożyć". Mysibrat i lisica w dużo gorszej formie.

Jeżeli kiedykolwiek zastanawialiście się, jak potężna jest siła wyobraźni i chcielibyście przekonać się o tym na własnej skórze, warto sięgnąć właśnie po tą książkę. Jest to niejako polska wersja "Niekończącej się historii" Michaela Ende - główny bohater, czyli Kronikarz (będący jakoby samym Wojciechem Żukrowskim, świadczy o tym chociażby imię jego córki - Kasia) tak bardzo...