Zgoła nużąca. Taka wydawała mi się przed otworzeniem, gdyż sama świadomość tego, że muszę ją przeczytać (na potrzeby miejsca, w którym pracuję) sprawiała, że miałam opory przez rozpoczęciem czytania. Po pierwszych akapitach okazała się pochwałą Bydgoszczy i bydgoszczan z międzywojnia. Momentami aż na wyrost pojawiały się nazwy ulic, czy dzielnic. Okazała się też zbiorem wyrażeń i słów pochodzących z gwary bydgoskiej (cudowne uczucie, mieć styczność z wieloma słówkami, których używa moja babcia, czy rodzice, chociaż wcale nie są bydgoszczanami).

Nie dzieje się tutaj zbyt wiele, czas zdaje się płynąć powoli, na życie nie składa się pośpiech i stres jak dziś, ale rodzinne spędzanie czasu i domowe czynności tak w obecnym czasie zapomniane. Któż by pomyślał, jak wielkim wydarzeniem mogą być trzy dni robienia prania, które równoznaczne jest z rodzinna kąpielą i niepowtarzalną atmosferą.

Ciekawie nakreślona jest narracja (kojarzy mi się notabene z opowiadaniem Pawła Huelle - "Stół"), która stylizowana jest na dziecięcą, prowadzoną przez 10-letniego chłopca, jednak jest on niezwykle obyty ze światem go otaczającym oraz ma bardzo szczegółową pamięć i słucha z uwagą swoich autorytetów, jakimi są członkowie rodziny.

Mieszkam w Bydgoszczy już około 15 lat, zatem z wielkim wzruszeniem czytało mi się fragmenty traktujące o topografii miasta- bydgoskich uliczkach, osiedlach, co oczywiście było w zamierzeniu autora.

Przezabawne były obrazki prawiące o sytuacjach mających miejsce w domach bydgoskich mieszczan, spory, waśnie na tle pochodzenia (antki, krzyżacy), anegdotki o sąsiadach... wszystko to w relacji narratora prezentuje się znakomicie.

Miałam pewne negatywne odczucia pod koniec książki, kiedy bohaterowie zaczynali drażnić mnie swoim stylem bycia, szorstkością i prezentowanymi postawami, ale ostatni rozdział sprawił, że nie mogłam powstrzymać łez. "Wynagrodziło" mi to wszystkie nużące fragmenty, m. in. dla takiego wstrząsającego zakończenia warto było przeczytać tę książkę.

Zgoła nużąca. Taka wydawała mi się przed otworzeniem, gdyż sama świadomość tego, że muszę ją przeczytać (na potrzeby miejsca, w którym pracuję) sprawiała, że miałam opory przez rozpoczęciem czytania. Po pierwszych akapitach okazała się pochwałą Bydgoszczy i bydgoszczan z międzywojnia. Momentami aż na wyrost pojawiały się nazwy ulic, czy dzielnic. Okazała się też zbiorem...