Opowiadania czytam po raz drugi i po raz drugi mam ogromą przyjemność. Quirogi nie znałam, sięgnęłam po tę książkę na wyprzedaży bibliotecznej, ponieważ zaciekawił mnie tytuł, i okazało się to świetnym strzałem w ciemno.
Opowiedzieć o czym? O miłości, szaleństwie i śmierci. Czasem o wszystkim na raz. Quiroga robi to tak, jakby przychodził w odwiedziny do znajomego i, między papierosem a gorzką kawą, opowiadał co widział po drodze, co przeczytał w gazecie, co opowiedział mu inny znajomy wczoraj przy kieliszku koniaku. Tematy mogą wydawać się błahe, ale wszystko zależy od tego, jak je odbierze czytelnik; co ważnego w nich znajdzie, co odniesie do swojego doświadczenia, czemu nada wagę. To jest piękne w książkach (a w tej konkretnie),że każdy inaczej zinterpretuje zawartość, bo ma indywidualny zestaw doświadczeń. Quiroga nie ocenia, nie wartościuje, nie moralizuje. Opowiada. Szaleństwo w jego opowiadaniach ma korzenie w tłustej, pełnej robaków i diamentów ziemi, a miłość i śmierć są często jak siostry bliźniaczki.
Na koniec chciałam napisać, które opowiadania podobały mi sie najbardziej, ale okazało się, że wypisuje po przecinku wszystkie...

Opowiadania czytam po raz drugi i po raz drugi mam ogromą przyjemność. Quirogi nie znałam, sięgnęłam po tę książkę na wyprzedaży bibliotecznej, ponieważ zaciekawił mnie tytuł, i okazało się to świetnym strzałem w ciemno.
Opowiedzieć o czym? O miłości, szaleństwie i śmierci. Czasem o wszystkim na raz. Quiroga robi to tak, jakby przychodził w odwiedziny do znajomego i,...

Jedne lepsze, inne słabsze, ogólnie spoks

Jedne lepsze, inne słabsze, ogólnie spoks

Jeśli dzisiaj lub jutro spotkasz tę książkę, kup ją i zacznij czytać.
Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Są nierówne, kilka poruszyło mnie niesamowicie, inne już zapomniałem. Tytuł doskonale zapowiada zawartość, nie będziesz zaskoczony/a.
Po przeczytaniu ostatniej strony kołacze mi w głowie jedno zdanie: nigdy nie zadawałem sobie sprawy, że miłość tak bliska jest szaleństwu.

Horacio Quiroga mistrzowsko opisuje stany emocjonalne, które przeżywają jego bohaterowie. Kochamy, szalejemy i mordujemy razem z nimi. Chociaż prawdziwy kunszt w budowaniu postaci i atmosfery Horacio ukazuje dopiero w odrobinę dłuższych opowiadaniach. Moim zdaniem dwa najdłuższe teksty w zbiorku (bardzo krótkie mimo wszystko) są zdecydowanie najlepsze, i to je, jeśli jesteś zbyt zabiegany/a, powinieneś koniecznie przeczytać.

Najbardziej znane teksty ze zbioru to prawdopodobnie: El almohadón de pluma i A la deriva. (Poduszka z pierza i... Nie znam polskiego tytułu)

Osobiście urzekły mnie:

Una estación de amor -- Czas miłości
Los ojos sombríos -- <brak w polskim wydaniu>
La muerte de Isolda -- Śmierć Izoldy
El perro rabioso -- <brak w polskim wydaniu>
Nuestro primer cigarro -- Nasz pierwszy papieros
La meningitis y su sombra -- Gorączka i jej cień

Jeśli dzisiaj lub jutro spotkasz tę książkę, kup ją i zacznij czytać.
Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Są nierówne, kilka poruszyło mnie niesamowicie, inne już zapomniałem. Tytuł doskonale zapowiada zawartość, nie będziesz zaskoczony/a.
Po przeczytaniu ostatniej strony kołacze mi w głowie jedno zdanie: nigdy nie zadawałem sobie sprawy, że miłość tak...

Uwielbiam takie opowiadania, pisane z niezwykłą wyobraźnią, a lekko i swojsko.

Uwielbiam takie opowiadania, pisane z niezwykłą wyobraźnią, a lekko i swojsko.