Czytając zbiór felietonów Agnieszki Osieckiej pt. "Czytadła. Gawędy o lekturach" natrafiłam na fragment poświęcony tej, dość zapomnianej, książce. Pani Agnieszka pisze tak:

"Źli ludzie (ul. Nowomiejska 5) podrzucili mi książkę pana Janusza Odrowąża-Pieniążka pt. Małżeństwo z Lyndą Winters albo Pamiątka po Glorii Swanson. I teraz nie o to chodzi, że książka mi się nie spodobała. Przeciwnie: spodobała mi się bardzo. Bawiła, kształcąc, i kształciła, bawiąc.
Ale ta sama wdzięczna książka uczyniła mi okrutną krzywdę: Oto pogrążyłam się w niej aż do kompletnego zodrowążenia. Mijają tygodnie, a ja wciąż, zamiast mówić po swojemu, mówię panem Pieniążkiem.[...]"

W dalszej części, w ramach antidotum, pani Agnieszka szkicuje parodię powieści Pieniążka. "Małżeństwo z Lyndą Winters" zamieszkuje mój regał od dłuższego już czasu, do tej pory bez bliższego kontaktu z moim czytelniczym ego. To się jednak zmieni, skoro sama Agnieszka Osiecka nie przeszła wobec tej książki obojętnie.

Czytając zbiór felietonów Agnieszki Osieckiej pt. "Czytadła. Gawędy o lekturach" natrafiłam na fragment poświęcony tej, dość zapomnianej, książce. Pani Agnieszka pisze tak:

"Źli ludzie (ul. Nowomiejska 5) podrzucili mi książkę pana Janusza Odrowąża-Pieniążka pt. Małżeństwo z Lyndą Winters albo Pamiątka po Glorii Swanson. I teraz nie o to chodzi, że książka mi się nie...