Czasem gonimy za czymś nieoczywistym. Za marzeniem, któremu poświęcamy cały swój wolny czas. Jest to zazwyczaj okupione wielkimi wyrzeczeniami i poświęceniem. Ale nawet te przymioty nie gwarantują sukcesu. Nasze plany mogą się rozlecieć jak domek z kart. Los może spłatać figla, a nasze nadzieje okazać się płonne. Ale w tym wszystkim warto się nie poddawać. Pomimo, zakrętów w życiu, być konsekwentnym, w tym co się robi. Bowiem marzenia nawet najbardziej w nieoczekiwanym momencie mogą się ziścić i spełnić. Te ważne kwestie porusza między innymi powieść Wilbura Smitha. Niewątpliwie jest to jedne z moich ulubionych autorów, i zdarza mi się regularnie sięgać po jego książki. Czy „Ostatnie polowanie”, mnie porwało? Czy przygoda na dzikiej sawannie zaparła mi dech w piersiach? I czy powieść zachęciła mnie do dalszego poznawania dzieł brytyjskiego pisarza? Zanim odpowiem na te naglące pytania, chciałbym pokrótce opowiedzieć o fabule powieści. Afryka Południowa, lata 70. Syn Shasy Courtneya, Sean weteran wojny domowej zajmuje się organizowaniem safari. Do Zimbabwe przyjeżdża na ostatnie polowanie śmiertelnie chory bogaty Amerykanin, Riccardo Monterrro. Towarzyszy mu córka - piękna Claudia. Ich przewodnikiem zostaje Sean. W pościgu za słoniem grupa myśliwych przekracza nielegalnie granice ogarniętego wojennym chaosem Mozambiku. I w tym momencie atmosfera się zagęszcza i zagrożenie okazuje się wręcz namacalne. „Ostatnie polowanie” to powieść o wielu obliczach. Najbardziej mi się podobała pierwsza część powieści. Bowiem bardziej do mnie przemówiły wątki, które zostały oparte na przedstawieniu i zarysie piękna afrykańskiego buszu. Było w niej więcej przygody, zdarzeń i momentów, które zapadły mi w pamięci . Natomiast druga część powieści, w swojej narracji i w eksponowaniu fabularnym , była oparta na brutalnych opisach. Oczywiście ten fakt nie był dla mnie zaskoczeniem, bowiem proza Wilbura Smitha z tego słynie. Ale powieść przygodowa zamieniła się w książkę pełną akcji, która odebrała powieści pewnego blasku i czaru. Wielkim minusem powieści, okazało się przedstawienie i opisanie relacji damsko- męskich. Książka okazała się przesycona szowinistycznymi wstawkami, które bardzo zakłóciły ogólny odbiór. Autor nigdy nie był mistrzem w kreowaniu postaci. W ich ewoluowaniu i rozwijaniu. W „Ostatnim polowaniu”, było to aż nadto widoczne. Co o tyle jest smutne i zaskakujące, że powieść napisana w 1989 roku, czyli w okresie kiedy pisarz wydawał dobre powieści, tym razem przytrafiła mu się słabsza. Również wątki makabry i okrucieństwa okazały się momentami nie potrzebne. Zamiast nadać powieści pewnego mroku i dramatyzmu, okazały się tanim chwytem, który zamiast przyciągać kolejne rzesze czytelników w mojej ocenie mógł tylko odstraszyć. Miałem podczas czytania nieodparte wrażenie, że pisarza ten aspekt bawił, i czerpał z niego perwersyjną przyjemność. Co można nazwać „sytuacją”, nie co dziwną i niespotykaną na tym poziomie. Natomiast powieść ratuje, pewien element, który jednak doceniam w powieściach Wilbura Smitha. To przede wszystkim opisy flory i fauny Afryki. Przedstawienie roli człowieka w środowisku, w którym był w zamierzchłych czasach jedynie, gościem , widzem i biernym obserwatorem. A przemienił się w istotę niemal „boską”. Której nic nie powstrzyma przed zniszczeniem tego co najpiękniejsze, niepowtarzalne i unikatowe na Czarnym Lądzie. Summa summarum powieść nieco mnie rozczarowała. Jest to kolejna pozycja Wilbura Smitha, która mogła być narracyjnie bardziej dopracowana i dopieszczona. Ale jednak posiada walory i zalety, które pozwoliły mi jednak na ukończenie tej cegiełki. Powieść przeznaczona dla czytelników o dużej tolerancji „przemocy”. Pozycja, która jednak powinna zainteresować fanów pisarza. Dla mnie pozycja, która momentami zachwyca, a jednocześnie odstrasza. Nie zachęcam, ani odradzam. Czytelnik musi się sam przekonać, czy „Ostatnie polowanie” jest warte uwagi i drogocennego czasu.

Czasem gonimy za czymś nieoczywistym. Za marzeniem, któremu poświęcamy cały swój wolny czas. Jest to zazwyczaj okupione wielkimi wyrzeczeniami i poświęceniem. Ale nawet te przymioty nie gwarantują sukcesu. Nasze plany mogą się rozlecieć jak domek z kart. Los może spłatać figla, a nasze nadzieje okazać się płonne. Ale w tym wszystkim warto się nie poddawać. Pomimo, zakrętów...

Nietypowa część sagi rodu Courtneyow. Tym razem autor skupił się tylko na jednym członku rodziny , a akcja rozgrywa się w czasie kilku miesięcy . Bohaterem tej części jest czarna owca rodziny Sean.
Połowa lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku to w południowej i środkowej części Afryki czas bezwzględnych wojen domowych i walk plemiennych . Żyjący z safari Sean wplątuje się w jedną z nich . Miłość , polowania i bezwzględna wojna ...
Wilbur Smith rodzony afrykanczyk bezwzględnie obnaża błąd jakim było masowe odejście od kolonializmu . Nieprzygotowani na niepodległość rdzenni mieszkańcy Afryki przez krótki okres doprowadzili do niespotykanych cierpień i tragedii ludzkich . Ciężko będzie temu kontynentowi wyjść kiedykolwiek na prostą. Ten kontynent niszczy sam siebie .

Nietypowa część sagi rodu Courtneyow. Tym razem autor skupił się tylko na jednym członku rodziny , a akcja rozgrywa się w czasie kilku miesięcy . Bohaterem tej części jest czarna owca rodziny Sean.
Połowa lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku to w południowej i środkowej części Afryki czas bezwzględnych wojen domowych i walk plemiennych . Żyjący z safari Sean wplątuje się...

Jak dobrze jest przeczytać fajną książkę. Książkę, gdzie silni bohaterowie żyją według pewnych uniwersalnych wartości, o które nie wahają się walczyć.
Gdzie świat jest jeszcze wolny od współczesnych idiotyzmów w postaci feminizmu, pedalstwa czy ekoterroryzmu, a Murzyn jest po prostu Murzynem.
Autor już na początku szybko wyjaśnia te pseudowartości u Claudii, która myśli, że jest nowoczesną kobietą. Rzeczywistość błyskawicznie sprowadza ją na ziemię.
Powieść czyta się bardzo płynnie i szybko, wciąga.
Początek, gdzie opisane jest polowanie na lwa i słonia bliski doskonałości. Później mamy już typową powieść sensacyjną.
Po przeczytaniu tej, wiem na pewno, że sięgnę po inne książki autora.
Polecam.

Jak dobrze jest przeczytać fajną książkę. Książkę, gdzie silni bohaterowie żyją według pewnych uniwersalnych wartości, o które nie wahają się walczyć.
Gdzie świat jest jeszcze wolny od współczesnych idiotyzmów w postaci feminizmu, pedalstwa czy ekoterroryzmu, a Murzyn jest po prostu Murzynem.
Autor już na początku szybko wyjaśnia te pseudowartości u Claudii, która myśli,...

Książka niezbyt mnie zaciekawiła, ale pewnie to przez to, że to kolejny tom z serii, i nie znałam wcześniejszych losów bohaterów. Faktycznie, pierwsze 150 stron są dość nużące, potem pojawia się wojna i akcja przyśpiesza. A raczej galopuje, chwilami aż ciężko za nią nadążyć. Mówiąc szczerze, zmęczyłam się tą książką.

Książka niezbyt mnie zaciekawiła, ale pewnie to przez to, że to kolejny tom z serii, i nie znałam wcześniejszych losów bohaterów. Faktycznie, pierwsze 150 stron są dość nużące, potem pojawia się wojna i akcja przyśpiesza. A raczej galopuje, chwilami aż ciężko za nią nadążyć. Mówiąc szczerze, zmęczyłam się tą książką.

Smith pisząc "Ostatnie polowanie" stworzył kolejną pełną akcji, wciągającą historię. W tle losów głównych bohaterów widzimy Afrykę wchodzącą w nową epokę. Autor w doskonały sposób pokazuje że historia nie jest czarno-biała.
W trakcie czytania tej chronologicznie ostatniej części Sagi nie raz nachodziła mnie nostalgia. Bez względu na to że nadal powstają nowe części, "Ostatnie polowanie" kończy pewną opowieść.
Jest również kilka rzeczy, które można tej książce zarzucić. Po pierwsze są to niewykorzystane postaci. Matatatu, tropiciel o niezwykłych umiejętnościach, pracujący dla Seana mógł być naprawdę ciekawą postacią, co zostało zaprzepaszczone przez obdarzenie go inteligencją kilkulatka i płaskim charakterem opierającym się całkowicie na fanatycznym oddaniu Seanowi. Trochę lepiej wygląda sprawa z Jobem, ale trudno go nawet porównywać z Mbejane z pierwszych dwóch części. Podobnie jak w przypadku Matatu, brakuje rozwinięcia postaci Miriam, która niby pojawia się dopiero pod koniec książki, ale nie jesteśmy w stanie powiedzieć na jej temat nic poza tym że zakochała się w Alphonsie. Razi również brak realizmu w postaci generała Chiny. Zrozumiałe są motywy jego zemsty, ale angażowanie kilkuset żołnierzy i jedynego śmigłowca należącego do partyzantów do ścigania dwójki ludzi podczas gdy wokół toczy się wojna domowa wydaje się conajmniej dziwne.
Mimo tych wad książka nie odbiega jakościowo od reszty Sagi i na pewno jest warta polecenia.

Smith pisząc "Ostatnie polowanie" stworzył kolejną pełną akcji, wciągającą historię. W tle losów głównych bohaterów widzimy Afrykę wchodzącą w nową epokę. Autor w doskonały sposób pokazuje że historia nie jest czarno-biała.
W trakcie czytania tej chronologicznie ostatniej części Sagi nie raz nachodziła mnie nostalgia. Bez względu na to że nadal powstają nowe części,...

Uwielbiam powieści Smitha jednak baaardzo duży minus daje za zamiłowanie do kłusownictwa, polowań na słonie i lwy!! Możliwe, iż w przeszłości faktycznie była swego rodzaju moda na tego typu zachowania, ale i tak nie popieram i nie lubię tego typu sytuacji i ich opisów, więc moja ocena jest jaka jest. Co nie umniejsza zasługom pana Smitha, całokształt jego twórczości oceniam na 8...:)

Uwielbiam powieści Smitha jednak baaardzo duży minus daje za zamiłowanie do kłusownictwa, polowań na słonie i lwy!! Możliwe, iż w przeszłości faktycznie była swego rodzaju moda na tego typu zachowania, ale i tak nie popieram i nie lubię tego typu sytuacji i ich opisów, więc moja ocena jest jaka jest. Co nie umniejsza zasługom pana Smitha, całokształt jego twórczości...

Jeden z lepszych tomów sagi. Przyjażń, miłość , nienawiść w wydaniu Smitha jeszcze raz ukazała się w tle dzikiego buszu afrykańskiego. Szkoda, że nie ma ekranizacji jego powieści...

Jeden z lepszych tomów sagi. Przyjażń, miłość , nienawiść w wydaniu Smitha jeszcze raz ukazała się w tle dzikiego buszu afrykańskiego. Szkoda, że nie ma ekranizacji jego powieści...

Kto bogatemu zabroni? Takie mogłoby być motto pierwszej połowy książki. Milioner włoskiego pochodzenia przyjeżdża, jak co roku, na safari. Zabiera ze sobą swoją córkę, aktywistkę na rzecz mniejszości inuickich, której sama inicjatywa polowania na zwierzęta nie podoba się. Na drodze myśliwych staje Tukutela, stary słoń samotnik, marzenie każdego łowcy. Niestety, pieniądze nie pozwalają zdobyć wszystkiego, na dodatek na drodze stają wojska zaangażowane w wojnę domową, której dowodzi stary wróg przewodnika safari, Seana Courtneya. Od tej pory nic już będzie takie, jak dawniej. Książka jest dobrą lekturą, lecz mocno nierówną. Chwilami Smith za bardzo koncentruje się na opisach, przez co historia traci impet. Rekompensuje te chwile momentami polowań, ucieczek, potyczek oraz świetnymi dialogami. Kolejny mocny punkt afrykańskiej sagi rodziny Courtneyów.

Kto bogatemu zabroni? Takie mogłoby być motto pierwszej połowy książki. Milioner włoskiego pochodzenia przyjeżdża, jak co roku, na safari. Zabiera ze sobą swoją córkę, aktywistkę na rzecz mniejszości inuickich, której sama inicjatywa polowania na zwierzęta nie podoba się. Na drodze myśliwych staje Tukutela, stary słoń samotnik, marzenie każdego łowcy. Niestety, pieniądze...

To moje pierwsze spotkanie z Wilburem Smithem. I powiem szczerze, że mam mieszane uczucia, co do tej książki. Nie będę się tu rozwodzić nad treścią książki, lecz na jej literackich atutach i wadach.
Przez pierwsze 120-150 stron nudziłam się jak mops. Rozległ opisy Afryki przy tak niewielkim natężeniu wydarzeń były wręcz irytujące i przeszkadzały w czytaniu. Na szczęście ten niedosyt został zaspokojony na kolejnych stronach książki. Akcja rwała do przodu niczym galopujący koń, choć w tym przypadku powinnam raczej przywołać zwierzę afrykańskie, więc niech to będzie biegnący gepard:)
Saga Courtneyów, w której skład wchodzi "Ostatnie polowanie" jest powieścią historyczno- przygodową. Mnóstwo w niej odniesień do sytuacji politycznej państw Afryki, relacji plemiennych czy praktykowanych przez rdzennych mieszkańców Afryki rytuałów. Smith jest pasjonatem współczesnej historii Afryki i miłośnikiem dzikiej przyrody, co jest widoczne na każdym kroku. Jego sposób obrazowania jest na tyle przejrzysty, że nawet laik jest w stanie zrozumieć zawiłości walk plemiennych czy mozambickiego chaosu. Polecam

To moje pierwsze spotkanie z Wilburem Smithem. I powiem szczerze, że mam mieszane uczucia, co do tej książki. Nie będę się tu rozwodzić nad treścią książki, lecz na jej literackich atutach i wadach.
Przez pierwsze 120-150 stron nudziłam się jak mops. Rozległ opisy Afryki przy tak niewielkim natężeniu wydarzeń były wręcz irytujące i przeszkadzały w czytaniu. Na szczęście ten...

Bardzo dobra książka. Kolejny tom z sagi rodu Courtneyów, Tym razem poznajemy dalsze losy Sean'a syna Shasy Courtney'a. Sean jest licencjonowanym przewodnikiem na safari. Zabiera na polowanie bogatego Amerykanina i jego córkę Claudię. Polowanie zamienia się w walkę o przetrwanie na terenie, gdzie działają oddziały partyzanckie w Mozambiku.
Sean jest zupełnie inny niż w poprzednich tomach sagi, stał się dojrzalszy,bardziej ludzki i sympatyczny, między nim , a Claudią rodzi się uczucie.
Jak zwykle u Smitha rewelacyjnie zarysowane tło historyczne, realia afrykańskie budziły moje ogromne zdziwienie , ale też zainteresowanie.
Co dziwne bardzo wciągnęły mnie- totalną przeczywniczkę polowań, opisy safari i dzikich zwierząt.
Chyba uzależniłam się od Smitha, czuję przymus czytania jego kolejnych książek. Dobrze , że to naprawdę płodny pisarz i jeszcze trochę mi zostało do przeczytania. Wyobraźcie sobie, że musiałam walczyć z sobą , żeby nie zacząć jego kolejnej książki i zmusiłam się do sięgnięcia po Inferno, mam nadzieję , że nie pożałuję.

Bardzo dobra książka. Kolejny tom z sagi rodu Courtneyów, Tym razem poznajemy dalsze losy Sean'a syna Shasy Courtney'a. Sean jest licencjonowanym przewodnikiem na safari. Zabiera na polowanie bogatego Amerykanina i jego córkę Claudię. Polowanie zamienia się w walkę o przetrwanie na terenie, gdzie działają oddziały partyzanckie w Mozambiku.
Sean jest zupełnie inny niż w...