Przeczytałam za namową kolegi (wielkiego fana serii) – nie spodziewałam się przesadnie wiele, ale i tak byłam rozczarowana.
Sama wizja świata - mroźnego, surowego, trochę przyziemnego, trochę magicznego – jest całkiem pociągająca. Z resztą cokolwiek gorzej.
Główna bohaterka ma dziwaczny system wartości - została osierocona, jest zagrożona głodem i zarazą, być może również mrocznymi mocami, dodatkowo bierze na siebie odpowiedzialność za dwójkę dzieci, a jej nadrzędnym problemem zdają się być niewłaściwie ulokowane uczucia lub uczucia nieodwzajemnione. Nie chodzi mi o to, że odczucia Silje nie nie powinny być głównym przedmiotem opowieści, ale o to, że takie zestawienie jest nierealne, wręcz absurdalne i razi w oczy (poza tym przez pół książki mam wrażenie, że dziewczyna mówi do siebie „chce, ale nie chce”).
Skracając - z jednej strony mamy niezwykłą i dojrzałą kobietę z surowego świata, z drugiej - rozpieszczoną nastolatkę, która zachowuje się jakby naprawdę nie miała „prawdziwych” problemów. I nie jest to jedyna postać sprzeczna wewnętrznie.

Co do strony technicznej – książkę się czyta raczej szybko i lekko. Czytanki z podstawówki również. Język jest poprawny... i to tyle co można o nim powiedzieć. To zdecydowanie bardziej praca rzemieślnicza niż sztuka, właściwie nie wiem czy jest w tym coś co można by nazwać „stylem własnym” autorki.

Przeczytałam za namową kolegi (wielkiego fana serii) – nie spodziewałam się przesadnie wiele, ale i tak byłam rozczarowana.
Sama wizja świata - mroźnego, surowego, trochę przyziemnego, trochę magicznego – jest całkiem pociągająca. Z resztą cokolwiek gorzej.
Główna bohaterka ma dziwaczny system wartości - została osierocona, jest zagrożona głodem i zarazą, być może również...