Ciekawostka, drobiazg...
Ot, niezobowiązujące, pozbawione deklaracji dykteryjki, okraszone oniryzmem, niekiedy utrzymane w estetyce odrealnienia, a niekiedy przywołujące opowieści grozy sprzed dwóch wieków. A jednocześnie mocno pozostawiające w czytelniku niedosyt. Bo problem z tymi opowiadaniami jest taki, że kiedy zaintryguje fabuła (prym wiodą "Fotografia", "Nieznajoma" oraz tytułowa "Wieża Boga") to zakończenie sprawia wrażenie urwanego, jakby autorowi zabrakło przysłowiowej "pary", by jeszcze trochę pociągnąć historię i dać odpowiedni finał. Czasem, jak w "Ocalonym", aż prosi się, by nie trywializować świetnie wykreowanego klimatu tak oczywistym zakończeniem.
Do zdecydowanych pomyłek należy "32 grudnia", które jest naiwne i nie ma nic wspólnego z pozorna naiwnością wschodnich przypowieści - rzecz rozczarowuje. Z kolei zaś "Przebudzenie", choć przywołuje uśmiech przez skojarzenia z Czuang-Tsy (zaintrygowanym odsyłam do słynnego stwierdzenia chińskiego mędrca),to jednak podczas czytania odzywa się ból w zębach.
Niemniej jednak, warto przeczytać zbiór opowiadań Masłowskiego, bo - mimo wszystko - w natłoku realizmu w prozie, "Wieża Boga" stanowi miłą odskocznię.

Ciekawostka, drobiazg...
Ot, niezobowiązujące, pozbawione deklaracji dykteryjki, okraszone oniryzmem, niekiedy utrzymane w estetyce odrealnienia, a niekiedy przywołujące opowieści grozy sprzed dwóch wieków. A jednocześnie mocno pozostawiające w czytelniku niedosyt. Bo problem z tymi opowiadaniami jest taki, że kiedy zaintryguje fabuła (prym wiodą "Fotografia",...

Maleńki zbiorek, znaleziony zupełnym przypadkiem na jakiejś dawno nieodwiedzanej półce. Książka, o której nikt nie pamięta, kiedy, przez kogo i dlaczego została kupiona. Ciekawostka, nic więcej.

Dużą zaletą tekstów zebranych w "Wieży..." jest to, jak zgrabnie i swobodnie naciągają i deformują rzeczywistość, wplatają w świat, który znamy, groteskowe akcenty, a z pozornie prostej narracji tworzą surrealistyczny kolaż, w równym stopniu pociągający, co przerażający. Problem w tym, że zbiór jest nierówny; teksty przyjemnie niepokojące ("Misterium") przeplatają się ze straszną sztampą ("Anioł"),miejscami odzywają się skojarzenia z Toporem, a nawet Cortazarem ("Opiekun", "Ocalony"),a część tekstów każe żałować wydanych pieniędzy ("Mansarda"). Najgorzej wypadają te fragmenty, w których groza przegrywa z "filozofią". Wisienką na torcie jest finałowy "32 grudnia", opowiastka odrealniona do tego stopnia, że przestaje być satyrą (domyślam się, że tym właśnie miał być),a staje się zwykłym bełkotem.

Można poświęcić tym opowiadankom dwie godziny życia, ale można je sobie spokojnie darować, a spacer na pograniczu jawy i snu odbyć ze wspomnianym Cortazarem.

Maleńki zbiorek, znaleziony zupełnym przypadkiem na jakiejś dawno nieodwiedzanej półce. Książka, o której nikt nie pamięta, kiedy, przez kogo i dlaczego została kupiona. Ciekawostka, nic więcej.

Dużą zaletą tekstów zebranych w "Wieży..." jest to, jak zgrabnie i swobodnie naciągają i deformują rzeczywistość, wplatają w świat, który znamy, groteskowe akcenty, a z pozornie...

Kiedyś poruszyła mnie, zapadając w pamięci na zawsze, książka Londona "Martin Eden". "Wieża Boga", Jerzego Andrzeja Masłowskiego wywołała we mnie wspomnienie emocji, których doświadczyłem po przeczytaniu tamtego dzieła. Dlaczego o tym piszę? Nie bez powodu, bo dla każdego książka Masłowskiego będzie innym doświadczeniem. Zapewniam, że jednak, że pozostanie w pamięci na zawsze.

Kiedyś poruszyła mnie, zapadając w pamięci na zawsze, książka Londona "Martin Eden". "Wieża Boga", Jerzego Andrzeja Masłowskiego wywołała we mnie wspomnienie emocji, których doświadczyłem po przeczytaniu tamtego dzieła. Dlaczego o tym piszę? Nie bez powodu, bo dla każdego książka Masłowskiego będzie innym doświadczeniem. Zapewniam, że jednak, że pozostanie w pamięci na...

2010

2010

To zupełnie inna książka! Moje ulubione opowiadanie "32 grudnia" jest chyba potwierdzeniem tego, że autor jest człowiekiem o niecodziennym umyśle. Całkowite udziwnienie świata, karykaturalne przedstawienie "małżeństwa" w trójkącie. Przerażająca każdego normalnego człowieka fikcja budząca jednak chwilami uśmiech twardo stojącego na ziemi odbiorcy. Polecam na wakacje :)

To zupełnie inna książka! Moje ulubione opowiadanie "32 grudnia" jest chyba potwierdzeniem tego, że autor jest człowiekiem o niecodziennym umyśle. Całkowite udziwnienie świata, karykaturalne przedstawienie "małżeństwa" w trójkącie. Przerażająca każdego normalnego człowieka fikcja budząca jednak chwilami uśmiech twardo stojącego na ziemi odbiorcy. Polecam na wakacje...