Kilkanaście lat temu przeczytałem drugi tom tej trylogii, książkę „Zielony Mars” i chyba nawet nie wiedziałem, że są też dwie inne części. Dowiedziałem się o tym dość niedawno i postanowiłem zabrać się za całą serię w kolejności. To było jedno z pierwszych (jeśli nie pierwsze) moich spotkań z książkami SF i mocno zapadła mi w pamięć. Z perspektywy czasu i przeczytania pierwszego tomu myślę, że był to wtedy skok na bardzo głęboką wodę pod względem „ciężkości” lektury, ale raczej wyszedł mi na dobre!

„Czerwony Mars” to kawał solidnego SF z wyraźnymi wątkami społecznymi oraz niesamowicie dokładnymi i realistycznymi opisami procesu kolonizacji Marsa. Nie jest to jednak pozycja dla każdego – nie ma wątku przygodowego jak w space operach, za to niektóre opisy geologii czy areografii są długie i bogate w szczegóły. Mi ta szczegółowość bardzo się podobała, ale wiele osób może zmęczyć.
Fabuła prowadzona jest skokowo, każdy rozdział to powiązane ze sobą blisko wydarzenia, jednak dzielą je różne okresy czasu, a wydarzenia z pierwszego rozdziału chronologicznie znajdują się gdzieś w połowie linii czasowej. Wszystko jest jednak spójne i zgrabnie poprowadzone.
Książka – choć z zastrzeżeniami jak wyżej – to jednak warta przeczytania przez każdego fana literatury science fiction.

Kilkanaście lat temu przeczytałem drugi tom tej trylogii, książkę „Zielony Mars” i chyba nawet nie wiedziałem, że są też dwie inne części. Dowiedziałem się o tym dość niedawno i postanowiłem zabrać się za całą serię w kolejności. To było jedno z pierwszych (jeśli nie pierwsze) moich spotkań z książkami SF i mocno zapadła mi w pamięć. Z perspektywy czasu i przeczytania...