Bardzo ciepła z optymistycznym przesłaniem książka,w sam raz na jesienne wieczory.Zważywszy na fabułę książki,napisana jest ze zdumiewającą dojrzałością,jak na tak młody wiek jej autorki.Natasha Solomons miała dwadzieścia kilka lat kiedy ją pisała.Jest to opowieść o żydowskim małżeństwie,które po ucieczce przed pogromami w hitlerowskich Niemczech znajduje,u kresu swoich dni,miejsce do życia na angielskiej prowincji. Znajdują tam spokój i ukojenie dla swoich pokaleczonych przeżyciami psychik,odnajdują wzajemną miłość,oddanie i wspólną pasję.Na przekór początkowym przeciwnościom,znajdują też przyjaźń i pomoc wśród przedstawicieli lokalnej społeczności.Dawno nie czytałam,w napisanych w ostatnich latach powieściach,tak pięknych opisów przyrody zmieniającej się wraz z porami roku.Obrazy angielskiej prowincji,zielonej i ukwieconej latem,w strugach jesiennego deszczu,przykrytej śniegiem i skutej lodem zimą,z jej urozmaiconym krajobrazem i całym bogactwem świata zwierzęcego przesuwały się przed oczyma mojej zachwyconej wyobraźni.Czytanie tej książki było dla mnie ogromną przyjemnością.

Bardzo ciepła z optymistycznym przesłaniem książka,w sam raz na jesienne wieczory.Zważywszy na fabułę książki,napisana jest ze zdumiewającą dojrzałością,jak na tak młody wiek jej autorki.Natasha Solomons miała dwadzieścia kilka lat kiedy ją pisała.Jest to opowieść o żydowskim małżeństwie,które po ucieczce przed pogromami w hitlerowskich Niemczech znajduje,u kresu swoich...