Grahama Greena jako postać oraz jako pisarza poznałem już kilkanaście lat temu kiedy interesowałem się Kimem Philby, chyba najsłynniejszym podwójnym szpiegiem brytyjskim szpiegującym dla Rosjan. Philby był dość wysokim oficerem MI6 który był zaprzyjazniony właśnie z Grahamem Greenem i jako oficer prowadził Grahama Greena, który też pracował jako informator dla MI6. Philby został zdemaskowany, zdążył uciec do Moskwy. Greene był jedną z osób która miała kontakt z Philbym nawet wiele lat po ucieczce do Moskwy. Greene nawet odwiedził Philbiego w Moskwie, napisał też przedmowę do jego wspomnień. Krytycy twierdzą iż przyjaźń Greenea z Philbym spowodowała iż Greene mimo solidnej kandydatury nie otrzymał Literackiej Nagrody Nobla oraz nie otrzymał tytułu rycerskiego od królowej. Właśnie czytając o Philbym dowiedziałem się że powieść „Nasz Człowiek w Hawanie“ jest wyjątkowa, oparta na doświadczeniach autora. Mając to w pamięci, szukając inspiracji do przesłuchania kolejnego audiobooka postanowiłem w końcu sięgnąć po tą książkę.

Akcja „Naszego Człowieka w Hawanie“ toczy się w pod koniec lat 50tych na Kubie, jeszcze za czasów przed rewolucją Fidela Castro. Głównym bohaterem jest obywatel brytyjski, samotnie wychowujący nastoletnią córkę który zawodowo zajmuje się sprzedażą odkurzaczy. Sprzedaż odkurzaczy nie jest zbyt dochodowa, dlatego kiedy pojawia sie możliwość zarobienia dodatkowych pieniędzy nasz bohater szybko decyduje się na podjęcie dodatkowego zajęcia i nawiązuje współpracę z oficerem brytyjskiego wywiadu MI6. Dodatkowy zarobek oraz korzyści płynące z pracy dla brytyjskiego wywiadu ułatwiają realizowanie życzeń jego nastoletniej córki.
Właśnie relacja samotnie wychowującego ojca z córką jest dość ciekawym wątkiem. Niewierzący ojciec ma kilkunastoletnią córkę która uczęszcza do katolickiej szkoły prowadzonej przez siostry zakonne. Córka skrajnie interpretuje nauki kościelne, niewiniątkiem nie jest bo wie że za grzechy może dostać rozgrzeszenie. Autor jakby przejaskrawia aspekty religijne życia córki głównego bohatera.
Książka zresztą ma sporo przejaskrawień. Wątek szpiegowski opisany w książce to jedna wielka parodia. Kuba była strategicznie ważną wyspą z geopolitycznego punktu widzenia, autor dobrze sobie zdawał sprawę z tego, udało mu się skonstruować ciekawą intrygę szpiegowską. Myślę że książka nie miałaby takiego wydźwięku gdyby nie kryzys kubański który miał miejsce kilka lat po napisaniu książki. Skąd autor przewidział iż na Kubie może się znajdować strategiczna broń której obawiać się będą Amerykanie i Brytyjczycy?

Bardzo spodobała mi się ta książka. Przy okazji chętnie sięgnę po kolejną książkę Grahama Greene.

Grahama Greena jako postać oraz jako pisarza poznałem już kilkanaście lat temu kiedy interesowałem się Kimem Philby, chyba najsłynniejszym podwójnym szpiegiem brytyjskim szpiegującym dla Rosjan. Philby był dość wysokim oficerem MI6 który był zaprzyjazniony właśnie z Grahamem Greenem i jako oficer prowadził Grahama Greena, który też pracował jako informator dla MI6. Philby...