Czytanie kolejnych stron zapisywanych przez Andrea Camillerego to przyjemność nie tylko dla fanów kryminalnych intryg. Oczywiście magnesem naczelnym jest postać komisarza Montalbano, który w tej odsłonie jest niemniej ironiczny niż zazwyczaj, ale też staje się ckliwy na starość. Sama fabuła kręci się wokół uprowadzenia studentki. Niemniej interesujące w książkach o Vigacie jest zawsze tło społeczne. Tym razem autor na celownik bierze media i rozprawia się z nimi w sposób dość krytyczny. Oto przykład: "Montalbano wciąż nie mógł się nadziwić, jakiego pokroju ludzie pracują w telewizji. Na przykład pokazują ci obrazy trzęsienia ziemi, w którym zginęły tysiące ludzi i całe miasta przestały istnieć, podsuwają przed oczy poranione, płaczące dzieci, zmiażdżone zwłoki i ruiny, a w chwilę później oznajmiają: a teraz mamy dla was piękne sceny karnawałowe z Rio de Janeiro. Kolorowe platformy, radość, samba, gołe tyłki.". Brawo!

Czytanie kolejnych stron zapisywanych przez Andrea Camillerego to przyjemność nie tylko dla fanów kryminalnych intryg. Oczywiście magnesem naczelnym jest postać komisarza Montalbano, który w tej odsłonie jest niemniej ironiczny niż zazwyczaj, ale też staje się ckliwy na starość. Sama fabuła kręci się wokół uprowadzenia studentki. Niemniej interesujące w książkach o Vigacie...