Przygody Fandorina są dużo lepsze. Ta książka wyszła słabo w porównaniu.

Przygody Fandorina są dużo lepsze. Ta książka wyszła słabo w porównaniu.

Niezła, rozdmuchana powiastka na wakacje

Zważywszy na treść i klimat powieści, ta wydaje się idealną pozycją na wakacje. I takąż może być dla wielu. Co do mnie, w zasadzie również, chociaż...
Akunin jak zwykle świetnie radzi sobie z postaciami, ich charakterystyką i żywiołowymi dialogami z typowym dla niego, komicznym rysem. Czasem daje czytelnikowi skromną garść informacji z zakresu tematyki morskiej. Dziwacznym jest obsadzenie w roli narratora dziennika papugi z inklinacjami do filozofii Wschodu, ale gdy szok mija, okazuje się to całkiem ciekawe. Akcja porywa, lecz później coraz mniej i pomimo, iż zbliżamy się do rozwiązania, to żaglowiec fabuły dopada flauta, a zwieńczenie poszukiwań okazuje się jakieś mało interesujące, chociaż o dziwo, dzieje się dużo. Wyliczanka i zakończenie są, ośmielę się określić, dość głupawe i w efekcie zakończyłem lekturę wzruszeniem ramion.
Lekko, całkiem przyjemnie, do pewnego momentu.

Niezła, rozdmuchana powiastka na wakacje

Zważywszy na treść i klimat powieści, ta wydaje się idealną pozycją na wakacje. I takąż może być dla wielu. Co do mnie, w zasadzie również, chociaż...
Akunin jak zwykle świetnie radzi sobie z postaciami, ich charakterystyką i żywiołowymi dialogami z typowym dla niego, komicznym rysem. Czasem daje czytelnikowi skromną garść...

No! Wreszcie porządny kawałek książki. Coś powiedziałabym dla fanów „Piratów z Karaibów”. W dobrym tego słowa znaczeniu. Historia trzyma poziom od samego początku po ostatnią stronę książki. Na serio dawno nie czytałam książki z taką przyjemnością. Co prawda nie jest to historia o przygodach jakby to ująć „oryginalnego” Fandorina a jego potomku ale niczego to nie umniejsza i nie pogarsza. Potomek nawet za często się nie pojawia bo główną opowieść stanowią losy innych członków jego rodziny jakieś 300 lat do tyłu od czasów współczesnych. Za to jest kapitalna historia o pirackim skarbie i jego poszukiwaniach zarówno wtedy jak i teraz. Właściwie nie mam się tutaj do czego przyczepić nawet bohaterowie są nakreśleni tak że żadnego nie ma się ochoty wysłać od razu za burtę 😊 Czytałam wcześniej Akunina ale ta książka wpadła mi w ręce przez zupełny przypadek na wyprzedaży za jakieś śmieszne pieniądze. I to była jedna z lepiej zainwestowanych „dych” ostatnimi czasy. Polecam

No! Wreszcie porządny kawałek książki. Coś powiedziałabym dla fanów „Piratów z Karaibów”. W dobrym tego słowa znaczeniu. Historia trzyma poziom od samego początku po ostatnią stronę książki. Na serio dawno nie czytałam książki z taką przyjemnością. Co prawda nie jest to historia o przygodach jakby to ująć „oryginalnego” Fandorina a jego potomku ale niczego to nie umniejsza...

Świetna przygodówka! Powieść bardzo pogodna i lekka, a przy tym tym wciągająca. Z reguły nie przepadam za książkami, których akcja toczy się w minionych wiekach (tutaj chyba większa cześć książki to retrospektywa, a konkretnie rok 1702),jednak „Sokół i jaskółka” bardzo przypadła mi do gustu, a wszystko za sprawą Letycji i jej papugi, chociaż stara ciotka ze wspolczesnosci też niczego sobie. Gorąco polecam!

Świetna przygodówka! Powieść bardzo pogodna i lekka, a przy tym tym wciągająca. Z reguły nie przepadam za książkami, których akcja toczy się w minionych wiekach (tutaj chyba większa cześć książki to retrospektywa, a konkretnie rok 1702),jednak „Sokół i jaskółka” bardzo przypadła mi do gustu, a wszystko za sprawą Letycji i jej papugi, chociaż stara ciotka ze wspolczesnosci...

Świetna powieść przygodowa, taka w starym stylu. Poszukiwanie zaginionego trzysta lat temu skarbu, rodzinne sekrety, jaskinie, egzotyczne wyspy, stare listy, tajemnicze mapy, w końcu zagadka pod postacią dziecięcej wyliczanki i przedziwna papuga, która w pewnym momencie przejmuję rolę narratora. "Sokół i jaskółka" to trochę bajka, trochę powieść awanturnicza i ciekawa odmiana od kryminałów, do których Akunin zdążył nas przyzwyczaić.

Świetna powieść przygodowa, taka w starym stylu. Poszukiwanie zaginionego trzysta lat temu skarbu, rodzinne sekrety, jaskinie, egzotyczne wyspy, stare listy, tajemnicze mapy, w końcu zagadka pod postacią dziecięcej wyliczanki i przedziwna papuga, która w pewnym momencie przejmuję rolę narratora. "Sokół i jaskółka" to trochę bajka, trochę powieść awanturnicza i ciekawa...

Mam mieszane uczucia. - Ogólnie lubię Akunina, choć nie wielbię. Wielbię natomiast powieści morsko-pirackie, wydawało się zatem, że to coś dla mnie. Książka łączy bowiem współczesny kryminał i opis poszukiwań skarbu sprzed lat 300. I cóż, autor niewątpliwie udowodnił swój talent i wprawę. Czytało się generalnie przyjemnie, zwłaszcza obserwacje nt ludzkich charakterów, tchnące słowiańską ironią... To, że w książce pojawia się wątek fantastyczny, jakoś mi utrudniało wczucie się w klimat (choć generalnie fantastykę czytuję). Ale przełknąlem; zresztą był to element w sumie ciekawy... Dużo mocniej drażniło natomiast, iż wszystko staje się w pewnym momencie przewidywalne, bohaterowie niezwyciężeni, a pewne rozwiązania rażą literackością - w tym sensie, że niekoniecznie są bardzo logiczne, za to tworzą zgrabne klamry dla opowieści... To jakby iluzjonista podprowadzał mnie do miejsca, gdzie może wykonać sztuczkę, a ja, choć doceniałbym owej sztuczki efektowność, boleśnie odczuwałbym sztuczność całej sytuacji... W pewnym momencie zadałem sobie pytanie: w czym ta książka jest świetna? Niestety, choć to ciekawa mieszanka powieści łotrzykowskiej, obserwacji psychologicznych i humoreski, to w każdej z tych dziedzin znajdę rzeczy bardziej dopracowane i głębsze... Więc odkładam z poczuciem zawodu - a jednak zrozumiałbym kogoś, komu by się ta książka spodobała i pozostaję przekonany, że Akunin to autor przynajmniej niezły...

Mam mieszane uczucia. - Ogólnie lubię Akunina, choć nie wielbię. Wielbię natomiast powieści morsko-pirackie, wydawało się zatem, że to coś dla mnie. Książka łączy bowiem współczesny kryminał i opis poszukiwań skarbu sprzed lat 300. I cóż, autor niewątpliwie udowodnił swój talent i wprawę. Czytało się generalnie przyjemnie, zwłaszcza obserwacje nt ludzkich charakterów,...

Jedna z moich ulubionych książek Akunina. Gorąco polecam!

Jedna z moich ulubionych książek Akunina. Gorąco polecam!

Dużo cięższy kaliber niż Fandorin pierwotny (bo to o jego potomku)

Dużo cięższy kaliber niż Fandorin pierwotny (bo to o jego potomku)

Fajowa przygodówka. Chociaż nadal lubię Fandoriny.

Fajowa przygodówka. Chociaż nadal lubię Fandoriny.

Tak jasna i pogodna, że aż żal było kończyć... Cudowny antydepresant.

Tak jasna i pogodna, że aż żal było kończyć... Cudowny antydepresant.