Czuć że ta powieścią Sobaszek się rozkręca. Było niezłe choć miejscami zbyt chaotycznie.

Czuć że ta powieścią Sobaszek się rozkręca. Było niezłe choć miejscami zbyt chaotycznie.

Nie rozśmieszyła mnie. Ani razu. Fabuła tam mało prawdopodobna, że budzi tylko rozczarowanie

Nie rozśmieszyła mnie. Ani razu. Fabuła tam mało prawdopodobna, że budzi tylko rozczarowanie

Przeczytałam tylko dlatego, że bohater jest purystą językowym. Jednak to za mało, żeby stworzyć dobrą książkę.
Dokończyłam, bo krótka.

Wyniosłam z książki wiedzę, że prawidłowo mówi się "nadwerężać". Przyznaję, że bardzo się zdziwiłam.

Rzecz nie budzi emocji, nie czeka się w napięciu na dalszy ciąg. Główny bohater nie wzbudza sympatii. Psychologicznie mało wiarygodna, fabularnie tym bardziej. Jakim cudem nie oparte o nic domysły pracownicy administracji osiedla (zaginiona osoba została zapeklowana, a słoiki z ciałem znajdują się w piwnicy) znajdują potwierdzenie w faktach? W jaki sposób przypadkowo spotkana piękna, mądra, bogata dziewczyna od pierwszego wejrzenia zakochuje się w podtatusiałym, wymoczkowatym, czepialskim, opryskliwym, lękowym neurotyku? Rozwikłanie zagadki w żaden sposób nie jest rozpracowane, nie opiera się na tropach, podejrzeniach - wynika po prostu z przypadku.

Można było uwiarygodnić pęknięcia fabularne, ale Sobaszek poszedł na skróty.
Językowo nie powala, no ale kryminały zazwyczaj nie powalają w tym zakresie.

To byłby bardzo zmarnowany czas, na szczęście zostałam pouczona, że "nadwerężać" i tym się zadowolę.

Przeczytałam tylko dlatego, że bohater jest purystą językowym. Jednak to za mało, żeby stworzyć dobrą książkę.
Dokończyłam, bo krótka.

Wyniosłam z książki wiedzę, że prawidłowo mówi się "nadwerężać". Przyznaję, że bardzo się zdziwiłam.

Rzecz nie budzi emocji, nie czeka się w napięciu na dalszy ciąg. Główny bohater nie wzbudza sympatii. Psychologicznie mało wiarygodna,...

Spacerując miedzy półkami bibliotecznymi, szukając kompletnie czegoś innego, dostrzegłam zabawny tytuł- "Musze kończyć, umieram". Otworzyłam na pierwszej z brzegu stronie. Dobrze trafiłam- żona, pocięta na kawałki, wsadzona w słoiki, zalana słoniną i opisana "Peklowana wieprzowina 2003". Na okładce adnotacja- komedia kryminalna. Rozkręcała się powoli, ale potem same zagadki: zabita, czy jednak nie? i kto? mąż? kochanek? ktoś inny? Do końca nie wiadomo. Do końca ciekawie. I dodatkowy smaczek- główny bohater jest językowym purystą, słyszy każde "wziąść i lubieć" i dlatego pozostałe postaci tak własnie się wyrażają. Chwilami patrzyłam na tekst zastanawiając się, co ja własnie przeczytałam, a to np tekst o "kupywaniu". Zabawna książka, może nie z tych, które się same czytają, ale wciągająca.

Spacerując miedzy półkami bibliotecznymi, szukając kompletnie czegoś innego, dostrzegłam zabawny tytuł- "Musze kończyć, umieram". Otworzyłam na pierwszej z brzegu stronie. Dobrze trafiłam- żona, pocięta na kawałki, wsadzona w słoiki, zalana słoniną i opisana "Peklowana wieprzowina 2003". Na okładce adnotacja- komedia kryminalna. Rozkręcała się powoli, ale potem same...

REWELACJA! Ta książka to jak idealne połączenie Woody'ego Allena, Dnia Świra, humoru, ironii, zagadki, satyry, językowej poprawności. I tak mogłabym wymieniać z podkreśleniem, że wszystko to zalety. Dawno już przy książce tak się nie śmiałam (co było dość kłopotliwe, bo czytałam głównie w pociągu:D). Polecam absolutnie wszystkim - dobrze spędzony czas. A do autora apeluję - JESZCZE! JESZCZE! JESZCZE!

REWELACJA! Ta książka to jak idealne połączenie Woody'ego Allena, Dnia Świra, humoru, ironii, zagadki, satyry, językowej poprawności. I tak mogłabym wymieniać z podkreśleniem, że wszystko to zalety. Dawno już przy książce tak się nie śmiałam (co było dość kłopotliwe, bo czytałam głównie w pociągu:D). Polecam absolutnie wszystkim - dobrze spędzony czas. A do autora apeluję -...

Kupiłam książkę w ciemno, niczego po niej nie oczekiwałam. Czytuję kryminały na co dzień, ale nigdy przedtem nie zdarzyło mi się sięgnąć po komedie kryminalną, w dodatku polskiego autora. Przyznam szczerze...bardzo pozytywnie się zaskoczyłam! Trzeba jednak przyznać, że nie każdemu lektura przypadnie do gustu - jest ona po prostu bardzo specyficzna.

Kupiłam książkę w ciemno, niczego po niej nie oczekiwałam. Czytuję kryminały na co dzień, ale nigdy przedtem nie zdarzyło mi się sięgnąć po komedie kryminalną, w dodatku polskiego autora. Przyznam szczerze...bardzo pozytywnie się zaskoczyłam! Trzeba jednak przyznać, że nie każdemu lektura przypadnie do gustu - jest ona po prostu bardzo specyficzna.

Sięgnęłam po tę książkę zachęcona językową stroną lektury - podobno miało być zabawnie i poprawnie językowo. Tych językowych poprawek było jednak malutko i to dość oczywistych, więc to, co mnie początkowo do książki zachęciło nie zdało egzaminu. Fabuła i język podobnie - miały być zabawnie, z przymrużeniem oka, jednak mnie nie przekonało. Z racji tego, że książka nie jest zbyt długa doczytałam do końca, jednak nie sprawiła mi większej przyjemności. Myślę, że zapomnę o niej bardzo szybko.

Sięgnęłam po tę książkę zachęcona językową stroną lektury - podobno miało być zabawnie i poprawnie językowo. Tych językowych poprawek było jednak malutko i to dość oczywistych, więc to, co mnie początkowo do książki zachęciło nie zdało egzaminu. Fabuła i język podobnie - miały być zabawnie, z przymrużeniem oka, jednak mnie nie przekonało. Z racji tego, że książka nie jest...

Zdecydowanie nie jest to typ literatury dla mnie. Niby komedia kryminalna jednak oczekiwałam po niej o wiele więcej. Dla mnie nudna jakakolwiek akcja rozkręca się dopiero pod koniec książki - i gdyby książka była utrzymana w tonacji takiej jak jej powiedzmy ostatnie 70 kartek byłaby lepsza - niestety przeokrutnie się z nią męczyłam jednak nie byłabym sobą gdybym nie doczytała jej do końca :)
Na pewno znajdą się jej zwolennicy jednak ja jestem na nie .

Zdecydowanie nie jest to typ literatury dla mnie. Niby komedia kryminalna jednak oczekiwałam po niej o wiele więcej. Dla mnie nudna jakakolwiek akcja rozkręca się dopiero pod koniec książki - i gdyby książka była utrzymana w tonacji takiej jak jej powiedzmy ostatnie 70 kartek byłaby lepsza - niestety przeokrutnie się z nią męczyłam jednak nie byłabym sobą gdybym nie...

Muszę kończyć, umieram.

Sam tytuł zasługuje na dziesięć gwiazdek.
Widząc go w księgarni, przed oczami stanęła mi mordowana nastolatka, która żując swą ostatnią gumę z irytacją przerywa gadaninę swojej najlepszej psiapsiuły na temat najnowszych jeansów Maryśki z klasy B. To dosyć oczywiste. W końcu jej zgon jest ciekawszym tematem niż pogadanka o zadku jakiejś zołzy.

Mniej więcej takiej historii się spodziewałam a otrzymałam-

Dziwną historie paranoika.
Nie była zła lecz nie była i wybitna. Często wypadałam z rytmu to przez sny, tu przez wizje, czasem przez same myśli bohatera.
Dialogi były interesujące, relacje między postaciami dosyć żywe (lub i martwe jakby się zastanowić). Niemniej im dalej końca tym mniejszą miałam przyjemność z czytania, gdzieś w trakcie ten interesujący pomysł dał się pokroić. Zdecydowanie szkoda.

Muszę kończyć, umieram.

Sam tytuł zasługuje na dziesięć gwiazdek.
Widząc go w księgarni, przed oczami stanęła mi mordowana nastolatka, która żując swą ostatnią gumę z irytacją przerywa gadaninę swojej najlepszej psiapsiuły na temat najnowszych jeansów Maryśki z klasy B. To dosyć oczywiste. W końcu jej zgon jest ciekawszym tematem niż pogadanka o zadku jakiejś zołzy....

ŚWIETNA!

ŚWIETNA!