Po wzruszającej "Annie i wodorostach" oczekiwałam czegoś równie dobrego w następnej części, która stanowi jednocześnie pożegnanie z bohaterami "Letniej Akademii Uczuć", gdyż w książce tej kończy się już lato. Niestety, muszę to powiedzieć głośno: zawiodłam się pod wieloma względami, gdyż "Pięci najważniejszym słowom" zdecydowanie brakuje klimatu poprzedniej książki.

Bohaterowie wrócili z zagranicznych wakacji, jednak ich relacje przetrwały, a przynajmniej na to wygląda. Naiwne pierwsze zakochanie Freda i Kaśki przeżywa wzloty i upadki za sprawą Baśki, która podobnie jak Albert wydaje się być podejrzanie nieswoja. Bogdan wciąż cierpi (bardziej tragicznie, niż jakikolwiek inny człowiek, tym samym nieraz ocierając się o kicz) z powodu Anny, zaś Margot nadal jest najbardziej znienawidzoną przeze mnie postacią. Wiesiek musi zmagać się z Kaśką, która wciąż pamięta, co widziała na obozie. Marcin i Agnieszka stawiają pierwsze kroki w związku, który szybko przestaje być idealny... Niektóre z wątków poprowadzono dobrze, sympatycznie i chciało się o nich czytać, zaś inne wprost przeciwnie. Zdecydowanie najbardziej denerwował mnie wątek Bogdana i jego wielkiej miłości, która w poprzednim tomie mnie wzruszyła, zaś teraz miałam jej po kokardy. Z początku nudne wydały mi się historie Wieśka i Czarnej Jagody, gdy jednak się połączyły, czytało się je o wiele przyjemniej. Losów Emila nie byłam w stanie polubić, nudziły mnie okrutnie, lecz może to wina Małgorzaty.

Z tej części niestety wieje czasem nudą. Choć "Annie i wodorostom" też się to zdarzało, tu jest to o wiele częstsze, chwilami nagminne. Bywały dziesiątki stron, które czytałam, mając nadzieję dobrnąć wreszcie do momentów interesujących. Wątpiłam wtedy, czy kontynuowanie tej historii to dobry pomysł.

Plus jednak należy się autorce za zakończenie, które nie jest do końca słodkie i idealne. Baśka i Albert, choć zadurzeni nieszczęśliwie, nie kończą (ponownie) jako para. Choć w pewnym momencie na to liczyłam, podoba mi się takie zamknięcie ich wątku - przecież w życiu nie zawsze kończy się tak, jak byśmy chcieli. A że nie wiemy, co wydarzy się we wrześniu...? Może się jeszcze dogadają?
Zamknięcie historii Anny i Bogdana uratowało całokształt, który ze względu na cierpienie chłopaka stawał się coraz bardziej kiczowaty. Będę szczera - wzruszyło mnie to. Nie wymazało z pamięci żałosnych wręcz scen, jakie zaserwowała nam autorka, jednak pomogło złagodzić ich obraz.

"Pięć najważniejszych słów" czyta się ciężko. Nie cały czas, lecz momentami z pewnością, w dodatku w porównaniu z poprzednią częścią wypada to chwilami niemal tragicznie. Dopiero ostatnie strony pozwoliły mi poczuć choć odrobinę klimatu "Anny i wodorostów", ładnie zamykając pewne wątki. Nie sądzę, bym wróciła do tej książki i choć nie należała do lektur, przy których człowiek się nie męczy, nie żałuję, iż po nią sięgnęłam.

Po wzruszającej "Annie i wodorostach" oczekiwałam czegoś równie dobrego w następnej części, która stanowi jednocześnie pożegnanie z bohaterami "Letniej Akademii Uczuć", gdyż w książce tej kończy się już lato. Niestety, muszę to powiedzieć głośno: zawiodłam się pod wieloma względami, gdyż "Pięci najważniejszym słowom" zdecydowanie brakuje klimatu poprzedniej...