Po opisach na odwrocie "Strachu przed lataniem" spodziewałam się powieści błyskotliwej, ciekawej, z wciągającą fabułą jednak z żadną z tych cech się nie spotkałam. Nie dziwi mnie to, że autorka czuła strach przed jej wydaniem, porusza tam wiele kontrowersyjnych kwestii: odważny sąd o małżeństwie, seksie, zdradzie. Może ma wiele racji, z niektórymi twierdzeniami się zgadzam. Gdyby tylko fabuła osadzona została w innych warunkach - nie wśród psychoterapeutów, gdyby oszczędzono mi opisów zaburzeń psychicznych, wtedy moja ocena byłaby wyższa. Autorka niewątpliwie ma poczucie humoru - sam motyw pierwszego męża Isadory, który myślał, że jest Chrystusem. Były momenty kiedy naprawdę dobrze się bawiłam. Kiedy główna bohaterka opuściła męża, żeby pojechać z Adrianem straciłam wiarę w nią, byłam na nią wściekła, rozważałam nawet czy nie zakończyć lektury na tym etapie, ciekawość jednak wygrała.
Musze jeszcze napomknąć o tym, że byłam zaabsorbowana opisem życia w Stanach w latach pięćdziesiątych XX wieku,tym jak powszechna była telewizja, sprzęty kuchenne jakże inne niż w Polsce. Jakże wyzwolone były kobiety w tamtych latach a kiedy to zmieniło się w naszym kraju (chyba ciągle się zmienia bo wiele kobiet do tej pory nie jest nawet w połowie tak "wolna" i pozbawiona skrupuł jak Isadora).

Po opisach na odwrocie "Strachu przed lataniem" spodziewałam się powieści błyskotliwej, ciekawej, z wciągającą fabułą jednak z żadną z tych cech się nie spotkałam. Nie dziwi mnie to, że autorka czuła strach przed jej wydaniem, porusza tam wiele kontrowersyjnych kwestii: odważny sąd o małżeństwie, seksie, zdradzie. Może ma wiele racji, z niektórymi twierdzeniami się zgadzam....