O ile w pierwszej księdze "Pustynnej Włóczni" poczułam się trochę wyobcowana i podobała mi się mniej, tak tutaj wszystko nabiera tempa i wraca na poziom, który mnie satysfakcjonuje i sprawia, że wydarzenia są dla mnie żywe, wciągają mnie i nie mogę myśleć o niczym innym przed snem, jak o tym, co będzie dalej.

Do Zakątka Wybawiciela napływa coraz więcej uchodźców z terenów zajętych przez Krasjan, w końcu dochodzi do konfrontacji ludzi z pustyni z ludźmi Północy, z czego wynikają kolejne interesujące zawiłości. Wątek Renny jest wciąż ciekawie kontynuowany i prowadzi do świetnego zakończenia. Podobało mi się również coraz częstsze pojawianie się książąt z Otchłani oraz zmiennokształtnych, co z całą pewnością wprowadziło jakiś świeży powiew do całej historii, oraz odrobinę obawy, że jednak pomimo potężnych runów wojennych, walka z demonami, Sharak Ka, nie będzie taka prosta i oczywista. O ile wcześniej Krasjanie i Thesanie nie powybijają się nawzajem... Było też więcej Arlena, a muszę przyznać, że jest to moja ulubiona postać w tej historii.

Cóż mogę napisać więcej... Podoba mi się ta opowieść, wprowadza mnie w naprawdę niezwykły świat, a tego właśnie oczekuję od lektury. Zabieram się za kolejne :)

O ile w pierwszej księdze "Pustynnej Włóczni" poczułam się trochę wyobcowana i podobała mi się mniej, tak tutaj wszystko nabiera tempa i wraca na poziom, który mnie satysfakcjonuje i sprawia, że wydarzenia są dla mnie żywe, wciągają mnie i nie mogę myśleć o niczym innym przed snem, jak o tym, co będzie dalej.

Do Zakątka Wybawiciela napływa coraz więcej uchodźców z...