Bardzo sympatyczna książka na pochmurne popłudnie. Polecam każdemu, kto szuka odrobiny przygody oraz humoru...moim zdaniem jest zdecydowanie najlepszą częścią i warto po nią sięgnąć, jeżeli oczekuje się historii lekkiej, łatwej i przyjemnej w odbiorze.
A czym uraczy nas tym razem Maja Kotarska?

Po raz kolejny śledzimy losy przyjaciółek, pracujących w Katedrze Genetyki, która opustoszała po zakończeniu roku akademickiego. Gdy okazuje się, że należy wysprzątać garaż i, że podczas tego sprzątania Agata łamie rękę, kobieta trafia na urlop nie do Egiptu z synami i mężem, a do Kransalna, które niespodziewanie dla mieszkańców i mającej w nim odpoczywać Agaty staje się miejscem przestępstw. Jola zmuszona do pozostania w domu dzielnie sekunduje przez telefon działaniom śledczym koleżanki, a obydwie działają wbrew woli mężów, którzy sądzą, że należy je rozdzielić, raz na zawsze, bo we dwie są strasznie kłopotliwe. Czy im się to uda? jak myślicie?

Mam kilka zastrzeżen, aczkolwiek nie dotyczą one samej fabuły, która okazala się być wciągająca...Nie wiem w czym tkwi fenomen, ale Pani Maja ma talent do kreowania sympatycznych, roztrzepanych a zarazem "dziwnych" postaci, które pozostają na uboczu, postaci których imiona wywołują uśmiech na naszej twarzy i chcielibyśmy czytać o nich jak najwięcej( Bożena czy Beata z poprzedniej części ),podczas gdy główne bohaterki nie wykazują się żadną dozą szaleństwa ( oprócz przeprowadzenia śledztwa na własną rekę). Są przyziemne, takie "normalne". Przez całą ksiażkę bardzo irytowała mnie Jola i za każdym razem jak się pojawiała, wywoływała u mnie niechęć. Brakuje jej finezji,ekscentryczności....
Mam również zastrzeżenia do Szymona i Pawła, którzy są mężami głównych bohaterek. Troszeczkę ich postawa zdumiała mnie, co w efekcie zaowocowało antypatią do nich...

Akcja książki dzieje się na prowincji, co jest ogromnym plusem. Uwielbiam klimat sennych, spokojnych miasteczek, które jak się okazuje nie są takie niewinne i kryją wiele tajemnic. Tutaj mój apetyt czytelniczy został zaspokojony w 100%:).

Okładka przykuwa uwagę i nastraja pozytywnie:) Autorka pisze lekkim a zarazem przystępnym językiem...
Czegoś mi brakuje w zakończeniu. Było za szybkie i zbyt naiwne, ale taki jest świat książek, nieprawdaż? tutaj może się wydarzyć wszystko....

Bardzo sympatyczna książka na pochmurne popłudnie. Polecam każdemu, kto szuka odrobiny przygody oraz humoru...moim zdaniem jest zdecydowanie najlepszą częścią i warto po nią sięgnąć, jeżeli oczekuje się historii lekkiej, łatwej i przyjemnej w odbiorze.
A czym uraczy nas tym razem Maja Kotarska?

Po raz kolejny śledzimy losy przyjaciółek, pracujących w Katedrze Genetyki,...