To druga książka tego autora na mojej półce.Mam jeszcze dwie do przeczytania,bo kiedyś dostałem je w prezencie, a potem dokupiłem samodzielnie jeszcze jedną podróżniczą powieść.Teraz chyba jednak zrobię sobie przerwę od pana Theroux,bo jego opowieści potrafią solidnie wciągać i chwilami wydawało mi się,że podróżuję razem z nim i siedzę obok w przedziale pociągu,co nie zawsze wiązało się z przyjemnymi doznaniami.Pod koniec swojej azjatyckiej podróży autor trafił na wątpliwej jakości towarzysza podróży,którego opisuje tak:drzwi otworzyły się z hukiem i do przedziału wszedł mężczyzna z płóciennym tobołkiem i kilkoma paczkami.Rzucił tobołek na łóżko,a bochenek razowego chleba i półtoralitrowy słoik brązowego dżemu postawił na moim opowiadaniu.Na każdej stacji wkładał okulary i szukał danej miejscowości na mapie.A ponieważ na każdej mapie było co najmniej piętnaście stacji,więc co rusz od nowa kartkował atlas brudnymi palcami,a ja z plam po dżemie i śladów kciuka orientowałem się,jak daleko zajechaliśmy.Trudno mi pisać lub czytać w czyjejś obecności,a jeśli ten ktoś patrzy na mnie na dodatek przez półtoralitrowy słoik dżemu,doprowadza mnie to na skraj szaleństwa......Sami więc rozumiecie,że muszę chwilę odpocząć od takich drastycznych wrażeń kolejowych i szybko jechać dalej do Gdańska,bo tam kolejny postój.

To druga książka tego autora na mojej półce.Mam jeszcze dwie do przeczytania,bo kiedyś dostałem je w prezencie, a potem dokupiłem samodzielnie jeszcze jedną podróżniczą powieść.Teraz chyba jednak zrobię sobie przerwę od pana Theroux,bo jego opowieści potrafią solidnie wciągać i chwilami wydawało mi się,że podróżuję razem z nim i siedzę obok w przedziale pociągu,co nie...