Lubię serię „Gęsia skórka”(zarówno serial jak i książki) , ale niestety ta mnie rozczarowała. Niby opowieści ciekawe , ale jakoś mnie nie wciągnęły

Lubię serię „Gęsia skórka”(zarówno serial jak i książki) , ale niestety ta mnie rozczarowała. Niby opowieści ciekawe , ale jakoś mnie nie wciągnęły

Gęsia Skórka to serial, który oglądałem będąc dzieckiem. Okazało się, że powstał on na bazie książek. Przeczytałem kilka, ale oceniam je jako seria.

Horror typowo młodzieżowy, prosto napisany, bez rozciągania wątków i przynudzania. Każdy rozdział trzyma w napięciu i nie chce się odkładać książki, dopóki nie skończy się opowieści, która ma około stu stron.

W opowiadaniach dzieci mają kontakt z dziwnymi zjawiskami, nawiedzonymi lalkami, tajemniczymi substancjami czy potworami. Chciałyby o tym opowiedzieć rodzicom, czasem policji, ale oni i tak nie chcą o tym słyszeć. Często pojawia się wątek, że dorośli dzieci nie chcą nawet wysłuchać.

Jeśli oglądaliście serial, to warto przeczytać. Przypominają się obrazy z serialu.

Książki zostały napisane w latach dziewięćdziesiątych, więc tamtejsze dzieci spędzały czas na podwórku. Odwiedzały w wakacje biblioteki i wyjeżdżały na obozy. Moim zdaniem to bardzo dobre książki dla młodego czytelnika, który lubi mieć gęsią skórkę.

Gęsia Skórka to serial, który oglądałem będąc dzieckiem. Okazało się, że powstał on na bazie książek. Przeczytałem kilka, ale oceniam je jako seria.

Horror typowo młodzieżowy, prosto napisany, bez rozciągania wątków i przynudzania. Każdy rozdział trzyma w napięciu i nie chce się odkładać książki, dopóki nie skończy się opowieści, która ma około stu stron.

W opowiadaniach...

Październik zawsze bardzo mobilizuje mnie do czytania opowieści z dreszczykiem i oglądania horrorów. Szczególnie tych klasycznych z mojej młodości.
Tym razem padło na cieniutką książkę z dwoma opowiadaniami z cyklu "Gęsia skórka". Czuję ogromny sentyment do tej serii, jako dziecko uwielbiałam oglądać serial na jej podstawie i teraz, jako dorosła, mam okazję przeczytać papierowy pierwowzór.
Niezwykle lubię klimat, jaki tworzy R.L. Stine w swoich powieściach. Mimo, że docelowym odbiorcą jest młodzież (szczególnie ta młodsza) to momentami możemy odczuć powiew grozy z niektórych rozdziałów. Dużym plusem są zawsze niebanalne i zaskakujące zakończenia, które nawet dorosłego czytelnika mogą wprawić w niezłe zdziwienie :)
Polecam, polecam, polecam!

Październik zawsze bardzo mobilizuje mnie do czytania opowieści z dreszczykiem i oglądania horrorów. Szczególnie tych klasycznych z mojej młodości.
Tym razem padło na cieniutką książkę z dwoma opowiadaniami z cyklu "Gęsia skórka". Czuję ogromny sentyment do tej serii, jako dziecko uwielbiałam oglądać serial na jej podstawie i teraz, jako dorosła, mam okazję przeczytać...

"Gęsia skorka" tym razem to mały odskok od czytania serii o Haniballu.

Pierwsza opowiastka ciekawa choć bez "większego polotu". Chodzi mi o to, że nie było wg mnie dreszczyku i napięcia co nie zmienia faktu, że dobrze się ją czytało i była równie ciekawa jak inne opowieści.

ZDJĘCIE PRZEPOWIE CI ŚMIERĆ natomiast posiada swoisty dreszczyk, trzyma w napięciu, i czyta się jednym tchem. Z każdym zdaniem byłam ciekawa co spotka grupkę przyjaciół.

"Gęsia skorka" tym razem to mały odskok od czytania serii o Haniballu.

Pierwsza opowiastka ciekawa choć bez "większego polotu". Chodzi mi o to, że nie było wg mnie dreszczyku i napięcia co nie zmienia faktu, że dobrze się ją czytało i była równie ciekawa jak inne opowieści.

ZDJĘCIE PRZEPOWIE CI ŚMIERĆ natomiast posiada swoisty dreszczyk, trzyma w napięciu, i czyta się...

Opowieści z dreszczykiem dla młodieży.

Opowieści z dreszczykiem dla młodieży.

Zatęskniłam za opowieściami z czasów dzieciństwa. "Krew potwora" mnie bardziej rozbawiła, niż zaskoczyła. Nie czułam specjalnie żadnego napięcia, ani ciekawości. "Zdjęcie przepowie ci śmierć" było dla mnie o niebo lepsze i ciekawsze. Zapadło mi zdecydowanie bardziej w pamięć. Do tego mały plusik za bardzo sympatyczną okładkę.

Zatęskniłam za opowieściami z czasów dzieciństwa. "Krew potwora" mnie bardziej rozbawiła, niż zaskoczyła. Nie czułam specjalnie żadnego napięcia, ani ciekawości. "Zdjęcie przepowie ci śmierć" było dla mnie o niebo lepsze i ciekawsze. Zapadło mi zdecydowanie bardziej w pamięć. Do tego mały plusik za bardzo sympatyczną okładkę.

Zabawne :) warto poczytać :)

Zabawne :) warto poczytać :)

Oba opowiadanka oglądałam kiedyś. Jednak oba są milion razy lepsze jako czytane niż oglądane. Obie równie mocno trzymają w napięciu i nie pozwalają się oderwać od ich czytania.
Krew potwora. Nieźle iść do ciotki, której się nigdy nie widziało i jeszcze uwolnić ją od uroku, dzięki zabawce, którą koteczek przeklął.
Zdjęcie przepowie Ci śmierć. To też trzyma w niezłym napięciu. Bierzesz aparat, robić zdjęcie, a tu co? Niespodzianka. Albo łamiesz nogę, albo jeszcze gorzej. Taka nauczka dla niegrzecznych dzieci, że nie bierze się cudzych rzeczy xD.
Polecam gorąco!

Oba opowiadanka oglądałam kiedyś. Jednak oba są milion razy lepsze jako czytane niż oglądane. Obie równie mocno trzymają w napięciu i nie pozwalają się oderwać od ich czytania.
Krew potwora. Nieźle iść do ciotki, której się nigdy nie widziało i jeszcze uwolnić ją od uroku, dzięki zabawce, którą koteczek przeklął.
Zdjęcie przepowie Ci śmierć. To też trzyma w niezłym...

Co prawda czytana dawno temu, ale do dziś mi się dobrze kojarzy. Fajne opowiadanka dla młodszych, szczególnie tych co lubią trochę dreszczyku.

Co prawda czytana dawno temu, ale do dziś mi się dobrze kojarzy. Fajne opowiadanka dla młodszych, szczególnie tych co lubią trochę dreszczyku.

książka z dzieciństwa, ma swoje miejsce na mojej półce :)

książka z dzieciństwa, ma swoje miejsce na mojej półce :)