Kupując „Byłam za tobą” głównie kierowałam się zapowiedzią tego, co znajdę w tejże książce. W jej krótkim opisie mogłam znaleźć kilka słów świadczących o tym, że nie zabraknie opisu uczuć oraz próby odnalezienia własnego „ja” przez głównego bohatera. Krótka, bo ledwie dwustustronnicowa, lektura wydawała się być dobrym pomysłem na umilenie czasu, jaki spędzę w autobusie. Jak się okazało - dokonałam trafnego wyboru.

Cała książka nie zawiera ani jednego dialogu – jedynie czasem dostrzeżemy cytowaną wypowiedź czy też wymianę zdań. „Byłam za tobą” to monolog skrzywdzonego mężczyzny, który opowiada o swoim życiu, tragicznym małżeństwie i złych wyborach, które całkowicie zrujnowały jego osobę. Początkowo bohater tkwił w szczęśliwym związku z czarnoskórą Alex, z którą doczekał się dwójki dzieci. Mogłoby się wydawać, że czuje się spełniony, ale ukojenie odnajduje w ramionach piosenkarki, dla której postanawia opuścić żonę. Jednak zaledwie po dwudziestu minutach dochodzi do wniosku, że tak naprawdę nie pragnie żadnych zmian, a chwilowy romans był błędem. Niestety – Alex całkowicie odtrąca go od siebie, pozwalając na powrót, a zarazem – niszcząc wszystko, co wspólnie zbudowali. Aby jeszcze bardziej go upokorzyć uderza go, bije go kablem po twarzy, rzuca w niego przedmiotami, byleby tylko wyładować swoją złość, a przede wszystkim - dręczy go psychicznie. W końcu ona również zdradza swojego męża, który staje się wrakiem człowieka, nie potrafiącego odzyskać tego, co stracił. Po wyskoku małżonki jeszcze bardziej zamyka się w sobie, a fakt, że Alex pokochała swego kochanka pogrąża go dogłębnie. Ich rozmowy są przepełnione nienawiścią z jej strony, a z jego - miłością.

Wszystko zmienia się, gdy wyjeżdża na kilka dni do swoich rodziców. Tam w niecodziennych okolicznościach poznaje Alice, która staje się jego najbliższą przyjaciółką. Cykl rozmów powoli przeradza się w romans, choć obydwoje wiedzą, że nie powinni zaczynać czegoś, co „nie ma sensu”. Bohater zaczyna wierzyć we własne możliwości i odkrywa sens życia, w końcu odnajdując szacunek w oczach osoby, która jest mu naprawdę bliska. Niestety, po przeszło tygodniu rozstają się, powracając do własnych światów. Utrzymują korespondencję, nie potrafiąc zerwać łączącej ich więzi.

Mężczyzna przestaje walczyć z żoną i stara się odbudować ich relacje, będąc przekonanym, że małżeństwo jest najważniejsze. Jednak Alex w dalszym ciągu pastwi i znęca się nad nim psychicznie. Gdy odkrywa, że jej mąż miał romans – zmusza go do zerwania więzi z Alice i sama wypisuje do niej upokarzające wiadomości. Obiecała mu, że to koniec ich kłótni i pytań na temat kochanków, ale ponownie zastosowała iluzję, w którą wplątał się bohater. Dwukrotnie próbuje znów odejść – Alex przyrzeka, że tym razem dotrzyma słowa. Ale nic się między nimi nie zmienia. W końcu odnajduje dość silnej woli by zdecydować, co będzie dla NIEGO, a nie dla ogółu, najlepsze.

Najbardziej zabawne w tej książce jest to, że żona głównego bohatera go kocha. Niszczy jego życie, krytykuje go na każdym kroku, zamienia wszystkie dni w piekło, a zarazem panoszy się chorobliwą zazdrością. Wydaje się, że szukała jego miłości, a jednocześnie odpychała ją od siebie. Pogubiła się we własnych myślach, uzależniając męża od siebie.

Tytuł „Byłam za tobą” odnosi się do Alice, która moim zdaniem w idealnym momencie wkroczyła do życia mężczyzny, dając mu odwagę do podjęcia trafnego wyboru. Osobiście czułam się dziwnie, czytając te wyznania – bardzo żałowałam bohatera. Na pewien sposób utożsamiłam się z nim i dogłębnie zrozumiałam uczucia, jakie nim targały zarówno podczas związku z Alex, jak i Alice. Pragnął odbudować związek, widząc, że to nie ma szans. Więzień miłości, zmuszony do patrzenia, jak wspólnie spędzone lata rozsypują się niczym domek z kart.

Opis cierpienia oraz bezradności całkowicie mnie poruszył. „Byłam za tobą” niesie ze sobą morał – nie należy ciągnąć czegoś, czego nie da się odbudować. Bohater uporczywie próbował powrócić do szczęścia, jednak jego domniemania druga połówka pragnęła jedyne pogrążyć go i doszczętnie zniszczyć. Dobrze, że się odnalazł. Dobrze, że uciekł z patologicznej miłości nim było za późno.

Kupując „Byłam za tobą” głównie kierowałam się zapowiedzią tego, co znajdę w tejże książce. W jej krótkim opisie mogłam znaleźć kilka słów świadczących o tym, że nie zabraknie opisu uczuć oraz próby odnalezienia własnego „ja” przez głównego bohatera. Krótka, bo ledwie dwustustronnicowa, lektura wydawała się być dobrym pomysłem na umilenie czasu, jaki spędzę w autobusie. Jak...