Niestety, wydarzenia związane z dalszymi losami Klaudiusza, okazują się o wiele mniej wciągające, niż te, których świadkami byliśmy w tomie uprzednim. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że jest to kontynuacja pisana poniekąd "na siłę" - zbyt wiele tu, często mało interesujących, znacząco odbiegających od najważniejszych wątków, dygresji. Zbyt wiele miejsca poświęcono postaciom, których wpływ na istotne wydarzenia jest znikomy, i zbyt duży nacisk - ale to już kwestia gustu - położono na kwestie obyczajowe. Zdecydowanie zabrakło tu absorbujących wydarzeń - jedna kampania brytyjska, świetnie, skądinąd opisana, "wiosny" nie czyni - i silnych, nietuzinkowych postaci, pokroju Liwii, czy Kaliguli. Ponadto, wydało mi się, że autor posuwa się nieco za daleko w pewnych spekulacjach - zwłaszcza tych dotyczących chrześcijaństwa, czy dogłębnego zaznajomienia się Klaudiusza z - kanonicznym, a jakże - żywotem Jezusa z Nazaretu.

Okropnie męczyłem się z tą częścią opowieści - doceniam poziom zgłębienia tematyki przez autora, jak również umiejętność wyłożenia historii w przystępny sposób, jednak mimo wszystko stawiam "Klaudisza i Messalinę" zaledwie o oczko wyżej niż podręcznikowe opracowania.

Niestety, wydarzenia związane z dalszymi losami Klaudiusza, okazują się o wiele mniej wciągające, niż te, których świadkami byliśmy w tomie uprzednim. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że jest to kontynuacja pisana poniekąd "na siłę" - zbyt wiele tu, często mało interesujących, znacząco odbiegających od najważniejszych wątków, dygresji. Zbyt wiele miejsca poświęcono...