Ze względu na swoje rozmiary, syntetyczność i intrygującą bibliografię, książka Jonathana Burta powinna zostać na stałe wpisane w kanon lektur związanych ze zwierzętami. Nie jest to poradnik dla hodowców - w pewnym sensie jest czymś przeciw, choć zalecałbym ją przede wszystkim tym, którzy szczury hodują. Wydaje mi się książeczka ta pozwala na przejście z hodowcy w kogoś kto tworzy ze szczurami wspólnotę. Nie jest to prosta wspólnota raju utraconego, bo też Burt ma na celu przede wszystkim uwrażliwienie nas i wzbudzenie słusznego niepokoju. Więc nie jest to też jedna z tych książeczek, które mówią "jak to fajnie jest mieć wiernego pieska" (choć uważam, że i takie książki mają wartość).
Jedyny minus to strona wizualna, jest w tej książce mnóstwo ciekawych zdjęć i obrazów, ale są bardzo małe, słabej jakości i rozstawione w niejasny sposób, co bardziej wyprowadzało z równowagi czytelniczej niż pomagało w refleksji - ale może właśnie taka musi być książka o szczurach - "zwierzętach totemicznych nowoczesności"?

Ze względu na swoje rozmiary, syntetyczność i intrygującą bibliografię, książka Jonathana Burta powinna zostać na stałe wpisane w kanon lektur związanych ze zwierzętami. Nie jest to poradnik dla hodowców - w pewnym sensie jest czymś przeciw, choć zalecałbym ją przede wszystkim tym, którzy szczury hodują. Wydaje mi się książeczka ta pozwala na przejście z hodowcy w kogoś kto...