Masterton mi nie leży, dotychczasowe próby zapoznania się z jego twórczością kończyły się fiaskiem, a niesmak towarzyszył mi jeszcze przez długi czas po skończeniu lektury. Tym razem znowu wzięłam się za bary z autorem, chociaż forma jest zupełnie inna. Chciałam się przekonać, czy dorobek Mastertona może być lepszy w sytuacji, kiedy za jego interpretację biorą się inni twórcy. To był ostateczny test, który miał mi dać odpowiedź na pytanie: czy mam problem z samym autorem, czy mą awersję budzi jedynie jego warsztat.

Cóż, okazało się że jedyną słuszną opcją musi być ta pierwsza, bowiem nie czerpałam żadnej satysfakcji ze zgłębiania przedstawionych w tej antologii historii. Fabularnie jest słabiutko, przewidywalnie, mało zaskakująco, wcale nie strasznie, ani klimatycznie. Opowieści snute przez autora stoją tak daleko od logiki, że nie da się tego usprawiedliwić gatunkiem – zaś same pomysły postrzegam jako wtórne i dające się rozszyfrować w oka mgnieniu. Plus stanowi warstwa wizualna – jako osobie raczkującej w świecie komiksów, możliwość przeczytania zbioru zawierającego efekt pracy autorów reprezentujących różne style, inaczej operujących kreską, stanowiła nie lada gratkę. I jedynie to sprawiło, że doczytałam ten tytuł do końca.

Pomimo spełnienia oczekiwań warstwy wizualnej, nie mogę ocenić tej pozycji w oderwaniu od fabuły – a szkoda, bo ocena byłaby znacznie wyższa.

Masterton mi nie leży, dotychczasowe próby zapoznania się z jego twórczością kończyły się fiaskiem, a niesmak towarzyszył mi jeszcze przez długi czas po skończeniu lektury. Tym razem znowu wzięłam się za bary z autorem, chociaż forma jest zupełnie inna. Chciałam się przekonać, czy dorobek Mastertona może być lepszy w sytuacji, kiedy za jego interpretację biorą się inni...