To już trzecia powieść obyczajowa tego autora, jaką przytrafiło mi się przeczytać i druga, która mi się spodobała.
Rzecz dzieje się w XIX-wiecznych Stanach Zjednoczonych. Zaczyna się w Nowym Jorku, kilka lat przed Wojną Secesyjną, kiedy to w życiu Collisa Edmondsa, pochodzącego z bogatej rodziny dandysa, hulaki i hazardzisty, mają miejsca nagłe i nieoczekiwane wydarzenia. One to sprawią, że główny bohater opuści miasto i wyruszy samotnie w daleką podróż, przez cały kraj, aż do San Francisco. To, co przeżyje, zasieje w jego sercu dalekosiężny plan, który stanie się nowym celem jego życia.
Nie wiem, na ile to przypadek, a na ile celowe działanie, ale autorowi udało się przekazać pewną treść. Jest nią potworne zmęczenie piętrzącymi się trudnościami i żmudną, nieraz niebezpieczną pracą całego mrowia ludzi – i zmęczenie to udziela się czytelnikowi. To na szczęście czeka nas dopiero, gdy powieść ma się już ku końcowi.
Co się nie udało – to kreacja postaci. Jest kilka postaci wyrazistych, jak Collis, Teodor, czy Laurence Melford, ale reszta przypomina papkę, w której jeden podobny jest do drugiego. Również postaci kobiece stworzono trochę nieprzekonująco, może z wyjątkiem Hanny. Faktem jednak jest, że choć są to osoby ważne dla akcji, to nie one grają tu pierwsze skrzypce. To miejsce zarezerwowane jest dla wielkiego przedsięwzięcia, jakiego podjął się Collis.
Powieść chwilami nastrojowa, jak ckliwy melodramat, w innych momentach nieco awanturnicza, w jeszcze innych przypomina western. Ma swój urok.

To już trzecia powieść obyczajowa tego autora, jaką przytrafiło mi się przeczytać i druga, która mi się spodobała.
Rzecz dzieje się w XIX-wiecznych Stanach Zjednoczonych. Zaczyna się w Nowym Jorku, kilka lat przed Wojną Secesyjną, kiedy to w życiu Collisa Edmondsa, pochodzącego z bogatej rodziny dandysa, hulaki i hazardzisty, mają miejsca nagłe i nieoczekiwane wydarzenia....

To jedna z niewielu książek Mastertona w której trudno szukać opisów przemocy i seksu. Jak przystało na powieść historyczną mamy tu wiele wątków, mnóstwo opisów i ciekawy temat przewodni czyli marzenie o budowie kolei. Akcja nie jest tak gibka jak w innych powieściach autora, jednak zupełnie to nie przeszkadza a wręcz nadaje klimatu całej opowieści. Miejscami nagle akcja przyspiesza i jeszcze bardziej porywa a już ostatnie kilkadziesiąt stron nie pozwala się oderwać (nie siadajcie do końcówki wieczorem, mając wizję wczesnego wstawania do pracy bo będzie ciężko ;) ).
Masterton świetnie wplata w prawdziwą historię Stanów Zjednoczonych swoją opowieść a przy tym książka tak wciąga, że niemal ma się wrażenie, że spaceruje się pośród postaci tamtej epoki. Świat brudnej polityki, lewych interesów, moralnych rozterek, miłosnych ekscesów czy ludzkich tragedii staje przed czytelnikiem otworem.
Bohaterem powieści jest młody dżentelmen, który trwoni na lewo i prawo majątek rodzinny i korzysta z życia pełnymi garściami. Czas upływa na zabawie z kolegami i panienkami lekkich obyczajów do momentu, gdy nagle wszystko się wali i los zmusza go do przejęcia steru i pokierowania swoim losem zaczynając zupełnie od zera. Trudna sytuacja zmusza go do przeniesienia się na drugi kraniec Ameryki a podczas podróży rodzi się myśl o budowie kolei żelaznej. Marzenie w realizację którego, niemal nikt oprócz niego nie wierzy. Mimo przeciwności losu postanawia jednak spróbować.
Czy po latach młody wizjoner osiągnie cel?

To jedna z niewielu książek Mastertona w której trudno szukać opisów przemocy i seksu. Jak przystało na powieść historyczną mamy tu wiele wątków, mnóstwo opisów i ciekawy temat przewodni czyli marzenie o budowie kolei. Akcja nie jest tak gibka jak w innych powieściach autora, jednak zupełnie to nie przeszkadza a wręcz nadaje klimatu całej opowieści. Miejscami nagle akcja...

Lubię takie "sagowce" :-)

Lubię takie "sagowce" :-)

„Drogę żelazną” Grahama Mastertona czyta się niczym „Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell. Ten klimat można określić słowem – stary dobry Charleston w Karolinie Południowej.
Masterton z pedantyczną wręcz dokładnością opisuje każdy krok, każdy dźwięk, zapach, smak, wygląd, gest – nie pozostawiając już nic czytelnikowi. Można z łatwością poczuć stęchliznę pokoi, bujanie parowca, smród zanieczyszczonych fekaliami ulic…

Fabuła toczy się leniwie, ale nie sprawia, że książka jest nudna! Jest tak jakby dostosowana do klimatu pojawiającego się za oknem wydarzeń.

Collis Edmonds to typowy „pies na baby” nie przepuści niczemu co nosi spódnicę, bez względu na urodę: Kathrine Mary, Delfina, Hanna, Maria… I oczywiście każda z nich ma w sobie to „coś” co sprawia, że nieustannie jest w stanie mówić „Poraz pierwszy mam w ogóle do czynienia z taką kobietą” - każda gra jest dobra, jeśli prowadzi do upragnionego celu, czyż nie?

No ale przecież książka jest o kolei żelaznej. Jej początki opisuje w sposób całkiem interesujący - widzimy tu prawdziwą walkę, walkę o każdy cent, o każdy głos poparcia. Ukazuje nam się tu zupełnie inna twarz Collisa, który mając wszystko, wszystko traci i zaczyna od zera. Ot, taki amerykański sen - od zera do milionera.

„Drogę żelazną” Grahama Mastertona czyta się niczym „Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell. Ten klimat można określić słowem – stary dobry Charleston w Karolinie Południowej.
Masterton z pedantyczną wręcz dokładnością opisuje każdy krok, każdy dźwięk, zapach, smak, wygląd, gest – nie pozostawiając już nic czytelnikowi. Można z łatwością poczuć stęchliznę pokoi, bujanie...

Spore zaskoczenie,prawie bez makabry :D :D

Spore zaskoczenie,prawie bez makabry :D :D

Po przeczytaniu dorzucę swoje trzy grosze. Wniosek jeden nietypowe jak na Masterton'a ale warte przeczytania.

Po przeczytaniu dorzucę swoje trzy grosze. Wniosek jeden nietypowe jak na Masterton'a ale warte przeczytania.