Za każdym razem gdy czytam książkę Agathy, którą napisała jako Mary Westmacott nasuwa mi się jedno słowo powtarzane wielokrotnie: wnikliwość, wnikliwość i jeszcze raz wnikliwość. Czy to kryminał czy romans, o wielkości Agathy Christie jako pisarki moim zdaniem zdecydowały jej niezwykłe umiejętności obserwacji ludzi, ich zachowań, motywacji i czasów w jakich żyli.
Autorka świetnie ukazała skomplikowane relacje między matką a córką, zwłaszcza kiedy Ann przedstawia Sarah swojego narzeczonego. Nie dziwię się późniejszemu zachowaniu Ann wobec córki, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Sarah zasłużyła sobie na cierpienie. Dorosła dziewczyna, a zachowywała się jak rozkapryszona histeryczka... Dziwne było dla mnie, że Laura, jedyna osoba, która widziała co się dzieje, myślała rozsądnie i logicznie nie zrobiła nic by pomóc bliskim w imię "nie wtrącania się". Dawanie rad to nie wydawanie rozkazów, Laura mogła zapobiec wielu nieszczęściom, ale zdecydowała inaczej.

Za każdym razem gdy czytam książkę Agathy, którą napisała jako Mary Westmacott nasuwa mi się jedno słowo powtarzane wielokrotnie: wnikliwość, wnikliwość i jeszcze raz wnikliwość. Czy to kryminał czy romans, o wielkości Agathy Christie jako pisarki moim zdaniem zdecydowały jej niezwykłe umiejętności obserwacji ludzi, ich zachowań, motywacji i czasów w jakich żyli.
Autorka...