To moja pierwsza powieść Burroughsa, czytałam za to wcześniej jego wywiad w Jimmym Page'em (http://arthurmag.com/2007/12/05/willima-burroughs-onled-zeppelin/). W wywiadzie zaskoczyło mi, że pytania zajmują kilkakrotnie więcej miejsca niż odpowiedzi rozmówcy, w "Pedale" (już nieco mniej), że przedmowa autora stanowi koło ćwierci objętości całości. Najpierw wydało mi się to egocentryczną pisarską pozą, ale teraz myślę, że biografia Burroughsa i jego zainteresowania (w wywiadzie z Page'em roztrząsa między innymi kwestie praktycznego zastosowania maszyn orgonowych i to czy Aleister Crowley szczerze wierzył w potwora z Loch Ness) zasługują na wysunięcie na plan pierwszy - skoro żył literaturę nie pozostawało przecież nic innego niż ją spisać. Z dziełami bitników mam, mimo najszczerszych chęci , problem: znów to ciągłe wchodzenie i wychodzenie z barów, przyjaciele w rozjazdach i akcja przewalająca się w tempie wyjątkowo zmęczonego kłębu kurzu na spalonej słońcem autostradzie. Jednak - zwłaszcza w kontekście biografii autora - warto było poznać.

To moja pierwsza powieść Burroughsa, czytałam za to wcześniej jego wywiad w Jimmym Page'em (http://arthurmag.com/2007/12/05/willima-burroughs-onled-zeppelin/). W wywiadzie zaskoczyło mi, że pytania zajmują kilkakrotnie więcej miejsca niż odpowiedzi rozmówcy, w "Pedale" (już nieco mniej), że przedmowa autora stanowi koło ćwierci objętości całości. Najpierw wydało mi się to...