Autor tej książki wychodzi ze słusznego założenia, że jeśli czegoś nie rozumiemy, to wcale nie znaczy, że coś jest głupie, a ponadto stara się wykazać racjonalność pewnych ludzkich zachowań. I docieka. Wychodzi to, prawdę mówiąc, różnie. Moim zdaniem książka ta to zbiór różnych ciekawostek, ale na pewno nie praca o poważnym charakterze. Wystarczy zerknąć na dobór bibliografii... O ile jeszcze na temat ludów prymitywnych Harris pisze dużo i ciężko mi tutaj jakoś sensownie odnieść się do jego wywodu, to już pozostałe rozdziały są zwyczajnie słabe. Dla przykładu: indyjski kult krów. Autor odwołuje się tu do współczesnych obliczeń ekonomicznych, a milczy choćby na temat ogromnej roli krowy w prehistorycznej wspólnocie indoirańskiej i całym religijnym aspekcie tej sprawy. Kult krowy nie jest wynalazkiem XX wieku, a przecież starożytnym Hindusom raczej nie o to chodziło w tym kulcie, aby 300 milionów mieszkańców wsi indyjskiej nie musiało emigrować do miast... Słabo wypada też rozdział o mesjanizmie żydowskim (Harris nie zna doktryny o dwóch mesjaszach judaizmu?!), a jego zestawienie z tematem czarownic jest lekko mówiąc naciągane. Co najciekawsze, na koniec dochodzimy ni stąd ni zowąd do wojny w Wietnamie, która podobno jakoś się ma do mesjanizmu i czarownictwa. Może z antropologicznego punktu widzenia to wygląda dobrze, ale dla mnie Autor jest nieprzekonujący przez dopasowywanie argumentów pod tezę i nieuwzględnianie wielu problemów przebadanych już przez historyków czy religioznawców.

Tomasz Babnis

Autor tej książki wychodzi ze słusznego założenia, że jeśli czegoś nie rozumiemy, to wcale nie znaczy, że coś jest głupie, a ponadto stara się wykazać racjonalność pewnych ludzkich zachowań. I docieka. Wychodzi to, prawdę mówiąc, różnie. Moim zdaniem książka ta to zbiór różnych ciekawostek, ale na pewno nie praca o poważnym charakterze. Wystarczy zerknąć na dobór...