Moja przygoda z W.Redną jest wbrew pozorom jednym wielkim przypadkiem ciekawości ,za którą moim zdaniem prędzej czy później trafię do piekła. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam ,ale jak zobaczyłam tę szkaradną okładkę to musiałam sprawdzić dlaczego ktoś w pelni rozumu (przynajmniej tak zakładałam) skrzywdził tak tę książkę.


Na początku świat Wohli zdawał mi się zbyt odległy. Nie umiałam się odnaleźć w krainie pełnej potworów ,rozbójników i brutalności. Z biegiem rozdziałów zrozumiałam ,że w tym tkwi wyjątkowość tej książki. Sam wybór głównej bohaterki czyli niezależnej ,charyzmatycznej ,pewnej siebie i ekstrawaganckiej kobiety-wiedźmy to dosyć ryzykowny pomysł. Jej zachowanie ,styl bycia był bardzo odmienny od norm panujących w jej czasach ,przez co wielokrotnie była narażona na gniew i utarczki z innymi.Wohla wbrew pozorom potrafiła być także bardzo delikatna i kobieca (oczywiście tylko kiedy chciała). Kiedy wyruszyła na misję do Dogewy nie zdawała sobie sprawy jak ta podróż wpłynie na jej życie...



Po pierwsze: Rozwiązała problem tajemniczego potwora o zdecydowanie specyficznych gustach kulinarnych ,który pożarł wielu magów ,zielarzy i innego "magicznego tałatajstwa".

Po drugie: Zaplusowała swoim profesorom i podreperować swoją opinię ,by później bez problemów oddawać się uwielbianym przez siebie niewybrednym kawałom na kolegach i wykładowcach.

Po trzecie: Napisała pracę zaliczeniową. W sumie nie wiedziała na początku na jaki temat ,ale potem ją olśniło.

Po czwarte i najważniejsze: Bliżej poznała tajemniczego Lena ,do czego za żadne skarby ,by się otwarcie nie przyznała...

Wielkim atutem ".... . Wiedźmy" jest to ,że o dziwo nie ma w niej wątku romantycznego. Oczywiste jest ,iż można przypuszczać ,że pojawi się w następnych częściach ,ale szczerze w to wątpię. W tej książce nie ma miejsca na łzawe dialogi i inne przesłodzone historie. Sama kreacja postaci sprawia ,że na takie rzeczy nie zwraca się uwagi.

Wraz z biegiem stron udało mi się poznać wiele nowych słów np.wiorsta. Mnogość szybko rozwijającej się akcji (może czasami trochę przewidywalnej) sprawiła ,że w ogólnym zestawieniu uważam ,że na czytaniu "Zawodu: Wiedźmy" spędziłam miły wieczór. Nie żałuję ani minuty ,bo dzięki tej książce bardziej wciągnęłam się w świat fantastyki. Wcześniej za bardzo nie miałam z nią styczności ,bo czytałam tylko przygody Flossi Naren ,ale zawsze to jakiś początek.

Mam nadzieję ,że moje gatunkowe nawrócenie przypadło Wam do gustu i sprawiło ,że z wielką chęcią zapoznacie się z książką Olgi Gromyko.

P.S. Na początku wspominałam ,że okładka jest strasznie paszczurna... Teraz tak nie uważam. Grafika w stu procentach odzwierciedla wygląd i stylistykę Wohli ,a małe szczegóły zaczynają być zauważalne dopiero po zapoznaniu się z całością książki. (Dopiero po kupieniu zauważyłam ,z którego palca unosi się płomień)

Moja ocena: 4+/6

Moja przygoda z W.Redną jest wbrew pozorom jednym wielkim przypadkiem ciekawości ,za którą moim zdaniem prędzej czy później trafię do piekła. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam ,ale jak zobaczyłam tę szkaradną okładkę to musiałam sprawdzić dlaczego ktoś w pelni rozumu (przynajmniej tak zakładałam) skrzywdził tak tę książkę.


Na początku świat Wohli zdawał mi się zbyt...