Brian Keaney w roku 2009, wydał książkę opowiadającą o losach skromnego, młodego chłopaka o imieniu Nathaniel. Akcja dzieje się w Londynie w drugiej połowie XIX wieku.

Historia rozpoczyna się zapoznaniem czytelnika z pracą ojca głównego bohatera. Prowadzi on bowiem spektakle polegające na rozmowie ze zmarłymi, bliskimi osobom zebranych na publiczności. Oczywiście wstęp na takie przedstawienie jest odpowiednio regulowany w tamtejszej walucie poprzez właśnie tytułową postać. Występy te jednak są zwykłym oszustwem, które wisi na sercu Nathanielowi. Ojciec jednak nie pozwala synowi odejść, gdyż jest to dla niego jedyne źródło przychodów, które prędzej czy później przetrąci na gin. W pewnym momencie, poprzez liczne przypadki, oraz objawienia istot pozaziemskich, Nathaniel zostaje wplątany w straszną historię innej rodziny. Postanawia więc pomóc i zagłębić się w problem, o czym możemy przeczytać w dalszej części książki.

Zacznijmy od tego, że książka nie jest za bardzo rozpowszechniona, więc nie możemy oczekiwać po niej za wiele. Osobiście czytało mi się ją bardzo płynnie. Historia była ciekawa i w miarę porywająca, jednak osoba, która zapoznała się z tytułem, oraz okładką, myśli, iż książka będzie opierała się głównie na zjawiskach paranormalnych, oraz przeczyta pewien rodzaj, łagodnego horroru. I tak i nie. Oczywiście w opowieści pojawiają się istoty pozaziemskie, natomiast jest ich tak mało, że nazwaniem tego książką o duchach jest nieporozumieniem. Tak naprawdę głównym wątkiem nie są zjawy, ani nawet „straszna historia” tylko misja detektywistyczna Nathaniela i innych postaci pojawiających się książce. Warto podkreślić, iż jest ona krótka, liczy bowiem 300 stron, pokrytych ogromnych drukiem.

Historia Nathaniela jest naprawdę ciekawa, lecz kupując książkę, oczekiwałem więcej elementów horroru, niżeli prostej, mało strasznej historii.
Recenzja jest mojego autorstwa - niesamowiteksiazki.pl

Brian Keaney w roku 2009, wydał książkę opowiadającą o losach skromnego, młodego chłopaka o imieniu Nathaniel. Akcja dzieje się w Londynie w drugiej połowie XIX wieku.

Historia rozpoczyna się zapoznaniem czytelnika z pracą ojca głównego bohatera. Prowadzi on bowiem spektakle polegające na rozmowie ze zmarłymi, bliskimi osobom zebranych na publiczności. Oczywiście...

Tata Nathaniela prowadzi spektakle, w których rzekomo rozmawia ze zmarłymi bliskimi osób, które przyszły na spektakl. Osobiście Nathaniel nie wierzy w duchy, ale po pewnym zdarzeniu wszystko się zmienia, łącznie z życiem Nathaniela. Raczej dla młodszych czytelników.

Tata Nathaniela prowadzi spektakle, w których rzekomo rozmawia ze zmarłymi bliskimi osób, które przyszły na spektakl. Osobiście Nathaniel nie wierzy w duchy, ale po pewnym zdarzeniu wszystko się zmienia, łącznie z życiem Nathaniela. Raczej dla młodszych czytelników.

Brian Keaney – jest brytyjskim autorem, który głównie tworzy książki z gatunku young adult. Obecnie mieszka w Londynie, gdzie pisze powieści.

Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ zaciekawił mnie opis. Zapowiadało się na książkę młodzieżową z elementami grozy. Jak wyszło?

Ojciec Nathaniela Wolfa pomaga ludziom kontaktować się ze zmarłymi. Pomaga mu jego syn, który w duchy nie wierzy. Jednak dochodzi do pewnych wydarzeń, które zmieniają jego spojrzenie na zjawiska paranormalne.

Autor posługuje się lekkim i prostym językiem. Miał bardzo dobry i oryginalny pomysł, który został świetnie wykonany, ale są jakieś drobne mankamenty. Szkoda, że Londyn nie został bardziej szczegółowo opisany. Plusami są: duża czcionka, biegnąca szybko i płynnie akcja oraz towarzyszące przez sporą część utworu tajemnice.

Nathaniel jest dwunastoletnim, naiwnym chłopcem. Z racji tego, że do szkoły nie uczęszcza, nie grzeszy rozumem i nie potrafi niektórych rzeczy się domyślić, ale głupi nie jest. To osoba lojalna wobec swego ojca, która przechodzi bunt. Cechuje się odwagą i jest skory do pomocy. Mimo iż jest to główny bohater, to nie został on jakoś bardzo dobrze wykreowany, co przekłada się na to, że na jego temat nie mamy wielu informacji.

Po lekturze zauważyłem, że źle zinterpretowałem słowo straszna, które pojawia się w tytule. Myślałem, że ma ono oznaczać, iż Nathaniel będzie miał niemiłe spotkanie z duchami czy jakimiś zjawiskami paranormalnymi albo będą na nim egzorcyzmy odprawiać. Przeczytawszy ostatnie słowo doszedłem do wniosku, że owy wyraz odnosi się bardziej do jego sytuacji rodzinnej, bo dla mnie książka ta straszna nie jest.

Utwór jest przewidywalny i trochę schematyczny. To opowiastka na godzinę, dwie, której celem jest pokazanie czytelnikom tego, co można robić, a czego nie. Porusza temat alkoholizmu.

Największym plusem tego dzieła jest jego oryginalność. Nie jest to młodzieżówka, która czegoś uczy, ale nie ma w niej rozlewu krwi czy jakichś scen walk. Może mieć to związek z tym, że utwór ukazał się 8 lat temu, a wtedy chyba nie było jeszcze mody do pisania mocnych utworów dla dzieci i młodzieży.

Jedyną emocją jaka towarzyszyła mi podczas czytania, był smutek z powodu sytuacji rodzinnej głównego bohatera. Nie ukrywam, że łezka się w oku kręciła.

Zakończenie nie wyjaśnia wszystkich wątków. Powieść kończy się w taki sposób, że czytelnik zadaje pytanie: Co z Nathanielem? Po drugi tom sięgnę, gdyż jestem ciekawy jak skończy się historia tego chłopca i jakie przygody on jeszcze przeżyje.

Uważam, że po to dzieło powinny sięgać osoby w wieku około 12 lat, gdyż takie dzieci historia Nathaniela może przerazić. Wydawnictwo popełniło błąd, nie podając takiej informacji. Oczami osiemnastolatka jest to średnia książka.

Brian Keaney – jest brytyjskim autorem, który głównie tworzy książki z gatunku young adult. Obecnie mieszka w Londynie, gdzie pisze powieści.

Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ zaciekawił mnie opis. Zapowiadało się na książkę młodzieżową z elementami grozy. Jak wyszło?

Ojciec Nathaniela Wolfa pomaga ludziom kontaktować się ze zmarłymi. Pomaga mu jego syn, który w duchy nie...

Rok 1862, Londyn. Milczący ludzie stoją w kolejce do podrzędnego teatrzyku na londyńskim East Endzie. Zimno. Chłód przenika do szpiku kości, jednak nikt nie rezygnuje. Przyszli tu, bo wierzą, że będą mogli porozmawiać ze swoimi zmarłymi bliskimi. Dwunastoletni Nathaniel pobiera przy drzwiach opłatę za wstęp. Dla niego to tylko praca. Chłopiec nie wierzy w duchy. Wkrótce jednak coś się wydarzy i wtedy, przy pełnej sali i zamkniętych na głucho drzwiach, życie Nathaniela odmieni się na zawsze.
Książka już na samym początku od razu zwróciła moją uwagę, gdyż znalazłam ją nowiusieńką za 3 zł. Wzięłam z czystej ciekawości i może troszkę się zawiodłam, ale to jedynie moja wina.
Trzeba zaznaczyć, że jest to IDEALNA książka dla dzieci/młodzieży w wieku 10-12 lat. Jeśli ktoś poszukuje prezentu dla siostry/brata/dziecka, to „Straszna historia Nathaniela Wolfe’a” nadaje się do tego jak ulał. Dlaczego? To prosta historia o duchach, tajemnicach rezydencji i zbrodni. Można w skrócie powiedzieć, że to lekki kryminał dla dzieci, choć niektóre opisy radziłabym ominąć. (Chyba, bo trochę stara jestem i widząc dzisiejsze dzieciaki, to czasami zastanawiam się, w jakich czasach ja chodziłam do podstawówki, a było to zaledwie 10 lat temu…).
Główny bohater to ciekawa postać, która raczej się niczym nie wyróżnia. Dobrze mi się czytało pierwszą połowę książki, śledząc zawód Nathaniela, jego problemy i to jak dielnie znosił okrucieństwa życia. Dopiero zakończenie książki zniszczyło mi całe wyobrażenie o nim. Może to lekki spoiler, ale jego „sława” pod koniec książki było ostro naciągana, nierealna i doprowadzała mnie do szału. Przewijałam ostatnie strony z ogromną niechęcią.
Podsumowując, polecam. Ciekawa historia o duchach, ale należy podkreślić, że stanowczo dla dzieci/młodzieży. Dorosłym raczej może nie przypaść do gustu. Jest to historia naciągana, przewidywalna, ale przyjemnie się czytało.

Rok 1862, Londyn. Milczący ludzie stoją w kolejce do podrzędnego teatrzyku na londyńskim East Endzie. Zimno. Chłód przenika do szpiku kości, jednak nikt nie rezygnuje. Przyszli tu, bo wierzą, że będą mogli porozmawiać ze swoimi zmarłymi bliskimi. Dwunastoletni Nathaniel pobiera przy drzwiach opłatę za wstęp. Dla niego to tylko praca. Chłopiec nie wierzy w duchy. Wkrótce...

Biorąc pod uwagę opis towarzyszący książce - Spodziewałabym się czegoś na dużo wyższym poziomie.

A tak? Otrzymujemy podaną na tacy dość szablonową historię, okraszoną stereotypami, ponadprzeciętnymi zdolnościami oraz szeregiem zdarzeń i sytuacji - Które mają na celu umoralnienie czytelnika i wskazanie mu jakie postawy w społeczeństwie są nie do przyjęcia, a które są prawidłowe.

Przeczytawszy ten jeden tom zawiodłam się - Gdyż nadaje się on jedynie na lekturę dla dziesięciolatków - W szczególności przez wzgląd na prostotę językową i fabularną.

Nie polecam tej książki, ale też nie odradzam całkowicie. Jeśli ktoś lubi szybkie lektury, z bardzo prostą składnią - Znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Biorąc pod uwagę opis towarzyszący książce - Spodziewałabym się czegoś na dużo wyższym poziomie.

A tak? Otrzymujemy podaną na tacy dość szablonową historię, okraszoną stereotypami, ponadprzeciętnymi zdolnościami oraz szeregiem zdarzeń i sytuacji - Które mają na celu umoralnienie czytelnika i wskazanie mu jakie postawy w społeczeństwie są nie do przyjęcia, a które są...

Bardzo fajna historia. Po trochę fantastyka i kryminał dla dzieci i młodzieży rozgrywający się w XIX-wiecznym Londynie. Świetnie się bawiłam przy tej książce. Ciekawie i szybko się czyta. Na pewno przeczytam część drugą! "Straszną historię Nathaniel'a Wolfe'a" gorąco wszystkim POLECAM!!! :)

Bardzo fajna historia. Po trochę fantastyka i kryminał dla dzieci i młodzieży rozgrywający się w XIX-wiecznym Londynie. Świetnie się bawiłam przy tej książce. Ciekawie i szybko się czyta. Na pewno przeczytam część drugą! "Straszną historię Nathaniel'a Wolfe'a" gorąco wszystkim POLECAM!!! :)

Coś w stylu Zaklinaczki Duchów. Z braku laku można czytać. Druga część wg mnie jest lepsza.

Coś w stylu Zaklinaczki Duchów. Z braku laku można czytać. Druga część wg mnie jest lepsza.

Bardzo przesympatyczna bajka

Bardzo przesympatyczna bajka

Myślałam, że będzie straszniejsza...

Myślałam, że będzie straszniejsza...